Наследие - MARCO-9

Во мне не осталось ни капли стыда

Моё доверие сложно достать

В вас не осталось ни капли себя

Вы как Пиноккио вьёте спираль

Вижу в ночи, ведь на мне бриллиант

Заслуги на мне отражают фонарь

Умру молодым, значит это судьба

Что я оставлю им после себя?

Я притаился и сразу напал

Вышел с тени, чтобы дать им понять

Удача на мне закатала глаза

Сделал всё сам, без остатка на жалость

Я паранойю, когда кто-то сзади

Змеи не спят, но я дам им по бару

Я вождь Апачи, веду эту стаю

Е-е, воют как волки, как близиться старость

О-оу, не из-за страха, а просто им жалко

Мало оставят на память, ведь жили словами

Я ношу эти медали, чтоб грели их зависть

Er is geen druppel schaamte meer in mij

Mijn vertrouwen is moeilijk te krijgen

Er is geen druppel van jezelf meer in je

Jij, net als Pinokkio, weeft een spiraal

Ik zie in de nacht, want ik heb een diamant

Verdiensten weerspiegelen een lantaarn op mij

Ik zal jong sterven, dus het is het lot

Wat laat ik voor hen achter?

Ik verstopte me en viel meteen aan

Kwam uit de schaduw om ze te laten weten

Geluk rolde met zijn ogen op mij

Ik heb alles zelf gedaan, zonder een spoor van medelijden

Ik ben paranoïde als iemand achterloopt

Slangen slapen niet, maar ik geef ze een reep

Ik ben Apache-chef die dit peloton leidt

Ja, ze huilen als wolven, hoe oud nadert

Oh-oh, niet uit angst, maar gewoon omdat ze medelijden hebben

Er zal weinig overblijven als herinnering, want ze leefden van woorden

Ik draag deze medailles om hun jaloezie op te warmen