L'âge d'or - Marc Ogeret

Nous aurons du pain

Doré comme les filles

Sous les soleils d’or

Nous aurons du vin

De celui qui pÃ(c)tille

Même quand il dort

Nous aurons du sang

Dedans nos veines blanches

Et, le plus souvent

Lundi sera dimanche

Mais notre âge alors

Sera l’age d’or

Nous aurons des lits

CreusÃ(c)s comme des filles

Dans le sable fin

Nous aurons des fruits

Les mêmes qu’on grappille

Dans le champ voisin

Nous aurons, bien sÃ"r

Dedans nos maisons blêmes

Tous les becs d’azur

Qui là -haut se promènent

Mais notre âge alors

Sera l’age d’or

Nous aurons la mer

A deux pas de l'Ã(c)toile

Les jours de grand vent

Nous aurons l’hiver

Avec une cigale

Dans ses cheveux blancs

Nous aurons l’amour

Dedans tous nos problèmes

Et tous les discours

Finiront par 'Je t’aime'

Vienne, vienne alors

Vienne l’age d’or

We zullen brood hebben

Gouden zoals de meisjes

Onder de gouden zonnen

We zullen wijn hebben

Van degene die schittert

Zelfs als hij slaapt

We zullen bloed hebben

In onze witte aderen

En, meestal

Maandag wordt zondag

Maar onze leeftijd dan

Zal de gouden eeuw zijn

We zullen bedden hebben

Gegraven als meisjes

In het fijne zand

We zullen fruit hebben

Dezelfde die we ophalen

In het nabijgelegen veld

Dat doen we natuurlijk

In onze bleke huizen

Alle snavels van azuur

Wie daarboven loopt rond?

Maar onze leeftijd dan

Zal de gouden eeuw zijn

We zullen de zee hebben

Op een steenworp afstand van de ster

Winderige dagen

We zullen winter hebben

Met een cicade

In haar witte haar

We zullen liefde hebben

Binnen al onze problemen

En al het gepraat

Zal eindigen met 'Ik hou van jou'

Kom, kom dan

Kom de gouden eeuw