On the Horizon - Manic Focus

I wonder if he’ll stand before me again, if we’ll make peace in that same

blazing light

I lost sight long before sleep, for hours I’ve wandered in the dark

Does he still stand firm on the horizon, patiently waiting, so sickly insisting

Or has he already walked into eternity?

A storm is rising and it’s late in the

night

I look up at the moon and down at the ground, but he’s nowhere around

Just say the words, he says.

Well, I wish it were that simple

Leave everything, everyone else behind.

Still, just say the words he says

Well, my throat is filthy old and dry.

I’ve said those words of trickery before,

That would bend and break my spine.

But this time around I’m sure I’ll be fine

On the horizon.

Between earth and sky.

Hovering above water

Moving closer.

With fire in his eyes

I could claim I’m possessed, but at best I’m a dissembler in disguise

Hiding behind affectations.

How do you live with yourself

Once you surrender to the word?

It’s not as if I haven’t tried already,

And gone under more times, than I dare to remember

I could say I lost my ground, just this one last time

Cursed is the word that’ll describe.

The feeling I bear inside;

Loveless, pitiless, relentless.

In the company of snakes,

I find complacency.

How can I stomach the horizon

That perpetual light and let the devil take the hindmost?

On the horizon.

Between earth and sky.

Hovering above water

Moving closer.

With fire in his eyes

Ik vraag me af of hij weer voor me zal staan, of we daar vrede mee kunnen sluiten

laaiend licht

Ik verloor het zicht lang voor het slapengaan, urenlang heb ik in het donker gezworven

Staat hij nog steeds stevig aan de horizon, geduldig wachtend, zo ziekelijk aandringend?

Of is hij al de eeuwigheid in gelopen?

Er steekt een storm op en het is laat in de

nacht

Ik kijk omhoog naar de maan en naar de grond, maar hij is nergens in de buurt

Zeg gewoon de woorden, zegt hij.

Nou, ik wou dat het zo simpel was

Laat alles achter, alle anderen.

Maar zeg gewoon de woorden die hij zegt

Nou, mijn keel is smerig oud en droog.

Ik heb die bedrieglijke woorden eerder gezegd,

Dat zou mijn ruggengraat buigen en breken.

Maar deze keer weet ik zeker dat het goed komt

Op de horizon.

Tussen aarde en lucht.

Boven water zweven

Dichterbij komen.

Met vuur in zijn ogen

Ik zou kunnen beweren dat ik bezeten ben, maar in het beste geval ben ik een vermomde dissembler

Verscholen achter affecties.

Hoe leef je met jezelf?

Zodra je je overgeeft aan het woord?

Het is niet alsof ik het nog niet heb geprobeerd,

En vaker onder gegaan dan ik me durf te herinneren

Ik zou kunnen zeggen dat ik mijn terrein kwijt was, alleen deze laatste keer

Vervloekt is het woord dat zal beschrijven.

Het gevoel dat ik van binnen draag;

Liefdeloos, meedogenloos, meedogenloos.

In het gezelschap van slangen,

Ik vind zelfgenoegzaamheid.

Hoe kan ik de horizon doorslikken?

Dat eeuwigdurende licht en de duivel de achterhoede laten nemen?

Op de horizon.

Tussen aarde en lucht.

Boven water zweven

Dichterbij komen.

Met vuur in zijn ogen