Розы - Макс Лоренс

Она так всегда улыбается,

Что все становится на свои места.

(И я вновь дышу)

Я видел в жизни много красавиц,

Но никто никогда не вызывал таких сильных чувств.

Это всё даже немного пугает (так пугает)

Непривычно странно, но мне это нравится (мне нравится)

А когда она рядом, я в её глазах пропадаю,

И не намерен сдаваться, не хочу от любви прятаться.

Припев:

Вот наконец-то я произнес вслух: love you.

И за нами неземная племенная нить.

Просто раньше в моем сердце играл только блюз,

А сейчас цветут розы, и вокруг всё резко сменилось на рассвет.

Резко сменилось на рассвет (х6)

На рассвет,

На рассвет.

Второй Куплет: Макс Лоренс

Я растворяюсь в этой музыке (в этой музыке)

И понимаю, что всё, всё раньше было не так.

Не прекращая думаю о ней,

И продолжаю день за днем двигаться в такт.

Это все даже немного пугает.

Непривычно странно, но мне это нравится.

А когда она рядом, я в ее глазах пропадаю,

И не намерен сдаваться, не хочу от любви прятаться.

Припев:

Вот наконец-то я произнес вслух: love you.

И за нами неземная племенная нить.

Просто раньше в моем сердце играл только блюз,

А сейчас цветут розы, и вокруг всё резко сменилось на рассвет.

Резко сменилось на рассвет (х6)

На рассвет,

На рассвет.

Ze lacht altijd zo

Dat alles op zijn plek valt.

(En ik adem weer)

Ik heb veel schoonheden in mijn leven gezien,

Maar niemand heeft ooit zulke sterke gevoelens opgeroepen.

Het is zelfs een beetje eng (zo eng)

Ongewoon vreemd, maar ik vind het leuk (ik vind het leuk)

En als ze dichtbij is, verdwijn ik in haar ogen,

En ik ben niet van plan op te geven, ik wil me niet verstoppen voor liefde.

Refrein:

Ten slotte zei ik hardop: hou van je.

En achter ons ligt een onaardse tribale draad.

Het is gewoon dat alleen de blues eerder in mijn hart speelde,

En nu bloeien de rozen en is alles om me heen abrupt veranderd in dageraad.

Plotseling veranderd in dageraad (x6)

bij zonsopgang

Bij dageraad.

Tweede vers: Max Lawrence

Ik los op in deze muziek (in deze muziek)

En ik begrijp dat vroeger alles, alles verkeerd was.

Ik stop niet met aan haar te denken,

En ik blijf dag in dag uit op het ritme bewegen.

Dit is zelfs een beetje eng.

Ongewoon vreemd, maar ik vind het leuk.

En als ze dichtbij is, verdwijn ik in haar ogen,

En ik ben niet van plan op te geven, ik wil me niet verstoppen voor liefde.

Refrein:

Ten slotte zei ik hardop: hou van je.

En achter ons ligt een onaardse tribale draad.

Het is gewoon dat alleen de blues eerder in mijn hart speelde,

En nu bloeien de rozen en is alles om me heen abrupt veranderd in dageraad.

Plotseling veranderd in dageraad (x6)

bij zonsopgang

Bij dageraad.