Le Linge Sèche Au Vent - Makali

Le linge sèche au vent

Maman m’appelle

Tête baissée, pieds devant

Je cours vers elle.

Elle a passé sa main

dans mes cheveux

Un conte sans unifin

d’un genre heureux

Elle a passé ses mains

sur mon visage

mais mes yeux filaient au loin:

le paysage.

j'étais bien trop sérieux

pour etre sage

et je

comprenais déjà toutes les images

J'étais bien trop peureux

mais j’envisage

désormais d'éclairicir

tout mon attelage

remplacer le torchis

par du carrelage

et la tole froissée aussi

oui j’envisage

Mais mes yeux brillaient un peu

brillaient beaucoup.

Lorsqu’on me soufflait d'être vieux

je riais surtout.

mon père et son sourire

quand je m’endors

me laisse le souvenir d’une dent en or.

Mais la peste dans nos veines coule encore.

Il me semble certains on vous le dira en sont morts.

Les violons, les chiens galeux, le bruit dehors

ferait de nous des misereux de temple en or.

Etirés par le temps

ma cariole roule

à travers champs à travers foule

ennivre par les chants

ma carriere roule

à travers chants, à travers foule

mais cette liberté en cage,

on la mérite.

au point que les paturages,

j’y médite

l’histoire de quelques pages

on la mérite

tout comme l’idiot à son village

alors j’y médite

Mais mes yeux brillaient un peu

brillaient beaucoup

lorsqu’on me soufflait d'être vieux

je riais surtout

mon père et son sourire

quand je m’endors

me laisse le souvenir d’une dent en or.

Un jour je serai riche et vieux,

si je peux

Des pierres et des diamants tant que j’en veux

mais tant que ma cariole roule à travers champs à traverse foule,

je me soule en souriant.

mais mes yeux brillaient un peu

brillaient beaucoup

lorsqu’on me soufflait d'être vieux

je riais surtout

mon père et son sourire

quand je m’endors

me laisse le souvenir d’un sourire en or.

De was droogt in de wind

mama belt me

Hoofd naar beneden, voeten naar voren

Ik ren naar haar toe.

Ze gaf haar hand door

in mijn haar

Een verhaal zonder een Unifin

best wel blij

Ze ging met haar handen

op mijn gezicht

maar mijn ogen schoten weg:

het landschap.

Ik was veel te serieus

wijs zijn

en ik

heb alle foto's al begrepen

Ik was veel te bang

maar ik overweeg

nu ter verduidelijking

al mijn problemen

vervang cob

door tegels

en het verfrommelde laken ook

ja ik overweeg

Maar mijn ogen straalden een beetje

scheen veel.

Toen mij werd verteld dat ik oud moest zijn

Ik was vooral aan het lachen.

mijn vader en zijn glimlach

als ik in slaap val

laat me achter met de herinnering aan een gouden tand.

Maar de plaag in onze aderen loopt nog steeds.

Het lijkt me dat sommige mensen je zullen vertellen dat je eraan bent gestorven.

De violen, de schurftige honden, het lawaai buiten

zou ons ellendig maken in een gouden tempel.

Uitgerekt door de tijd

mijn kar is aan het rollen

door velden door mensenmassa's

bedwelmd door liedjes

mijn carrière loopt

door liedjes, door menigten

maar deze gekooide vrijheid,

we verdienen het.

zozeer zelfs dat de weiden,

ik mediteer daar

het verhaal van een paar pagina's

we verdienen het

net als de idioot naar zijn dorp

dan mediteer ik erop

Maar mijn ogen straalden een beetje

scheen veel

toen me werd verteld dat ik oud moest zijn

Ik was vooral aan het lachen

mijn vader en zijn glimlach

als ik in slaap val

laat me achter met de herinnering aan een gouden tand.

Op een dag zal ik rijk en oud zijn,

als ik kan

Stenen en diamanten alles wat ik wil

maar zolang mijn kar door de velden door de menigte rolt,

Lachend word ik dronken.

maar mijn ogen straalden een beetje

scheen veel

toen me werd verteld dat ik oud moest zijn

Ik was vooral aan het lachen

mijn vader en zijn glimlach

als ik in slaap val

laat me achter met de herinnering aan een gouden glimlach.