Heroes . . . - Magni Animi Viri

Si è sempre ad aspettare un cenno

Quando fingi vita dentro,

Gli istanti sono molti, tanti,

Ma a viverli si è sempre lenti;

Versi sciolti riecheggiano confusamente

E vecchi miti, distrutti ormai dall’indolenza.

Siamo gocce di un oceano

Specchio delle luci su di noi,

Divorati da un anelito

Che un giorno un prode cavalier

Ci ridia la notra libertà.

Cristalli di visioni ardenti

S’infrangono in sogni vani,

E sconfinati campi spogli

Attendono cavalli bianchi…

Siamo gocce di un oceano

Specchio delle luci su di noi,

Divorati dalla nebbia

Che un giorno un prode cavalier

Ci ridia la notra libertà.

Luci forano la bruma…

Balugina…

Pervenerunt…

Sumus nos heroes temporis

Qui virtutem habent non pro se.

Non voluntas habet terminum

Et in nobis timor non, non est

Et in nobis timor non est.

Men wacht altijd op een knikje

Wanneer je het leven van binnen faket,

De momenten zijn vele, vele,

Maar ze naleven is altijd traag;

Losse lijnen echoën verward

En oude mythen, nu vernietigd door traagheid.

Wij zijn druppels van een oceaan

Spiegel van de lichten op ons,

Verslonden door een verlangen

Wat een dappere cavalier op een dag

Geef ons onze vrijheid terug.

Kristallen van vurige visioenen

Ze breken in ijdele dromen,

En grenzeloze kale velden

Witte paarden wachten...

Wij zijn druppels van een oceaan

Spiegel van de lichten op ons,

Verslonden door de mist

Wat een dappere cavalier op een dag

Geef ons onze vrijheid terug.

Lichten doorboren de mist...

Glans ...

Pervenant ...

Sumus nos heroes temporis

Hier virtutem habent non pro se.

Non voluntas habet terminum

Et in nobis timor non, non est

Et in nobis timor non est.