Zorn - Maerzfeld

Ich sehe es nicht kommen

Das Unheil das uns droht

Es nähert sich still und heimlich

Und dann Gnade uns Gott

Es pocht laut in meinen Schläfen

Es zerstört jedes Leben

Vernunft spielt keine Rolle

Tausend Grad, Schleusen auf, Explosion, wie im Rausch, ich breche aus

Wieder und wieder und wieder und wieder ergreift mich dieser Zorn

Und eh' ich mich’s verseh', hab' ich die Kontrolle längst verloren

Wieder und wieder und wieder und wieder schieß' ich aus allen Rohren

Doch das bin nicht ich, das ist nur mein blinder Zorn

Ich spüre meine Schande

Nichts macht es ungeschehen

Die Lust, die Sucht, die Seuche

Immer zu weit zu geh’n

Unvorstellbare Härte

Ein Komet aus der Schwärze

Es raubt mir meine Sinne

Blinde Wut, sie muss raus, ich will mehr, es hört einfach nicht mehr auf

Wieder und wieder und wieder und wieder ergreift mich dieser Zorn

Und eh' ich mich’s verseh', hab' ich die Kontrolle längst verloren

Wieder und wieder und wieder und wieder schieß' ich aus allen Rohren

Doch das bin nicht ich, das ist nur mein blinder Zorn

Ich leide unter mir

Das ganze eskaliert

Bis niemand sich mehr rührt

Ich hass' mich selbst dafür

Wieder und wieder und wieder und wieder ergreift mich dieser Zorn

Und eh' ich mich’s verseh', hab' ich die Kontrolle längst verloren

Wieder und wieder und wieder und wieder schieß' ich aus allen Rohren

Nichts ist wie es war, und ich wünscht, ich wär' nie geboren

Mein blinder Zorn

Mein blinder Zorn

Ik zie het niet aankomen

De ramp die ons bedreigt

Het nadert stil en in het geheim

En dan God helpe ons

Het bonkt luid in mijn slapen

Het vernietigt elk leven

Reden doet er niet toe

Duizend graden, sloten open, explosie, zoals in een haast, ik breek uit

Steeds opnieuw en opnieuw en opnieuw grijpt deze woede me aan

En voor ik het weet, ben ik de controle allang kwijt

Opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw schiet ik met alle geweren

Maar dat ben ik niet, dat is gewoon mijn blinde woede

Ik voel mijn schaamte

Niets maakt het ongedaan

De lust, de verslaving, de pest

Altijd te ver gaan

Onvoorstelbare hardheid

Een komeet uit het zwart

Het berooft me van mijn zintuigen

Blinde woede, ze moet eruit, ik wil meer, het houdt maar niet op

Steeds opnieuw en opnieuw en opnieuw grijpt deze woede me aan

En voor ik het weet, ben ik de controle allang kwijt

Opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw schiet ik met alle geweren

Maar dat ben ik niet, dat is gewoon mijn blinde woede

ik heb last van mezelf

Het escaleert allemaal

Tot niemand meer beweegt

Ik haat mezelf ervoor

Steeds opnieuw en opnieuw en opnieuw grijpt deze woede me aan

En voor ik het weet, ben ik de controle allang kwijt

Opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw schiet ik met alle geweren

Niets is hetzelfde en ik wou dat ik nooit geboren was

mijn blinde woede

mijn blinde woede