Slate - Lux

Orizzonti che tu non sfiori mai

mentre io ci vorrei dormire.

Chiusi a casa tua, nave senza prua,

dove sai che non salperai.

L’orologio che ferma il tempo e te,

mentre io bacio le catene,

fa sperare me, in fondo il tempo c’e'

e mi accontento di volerti bene.

Ma si, le tue ali riaprirai

la notte e' gia' piu' chiara,

poi come un’aquila vedrai

dall’alto la frontiera.

E noi, vinceremo falsi eroi,

i mostri e le paure,

puoi costruire quel che vuoi

se hai mani piu' sicure.

Dentro al tuo caffe', sciogli pure me,

muoio io e l’indifferenza,

comunque non vorrei bagnare gli occhi tuoi

e mi accontento di aver pazienza.

Si, le tue ali riaprirai,

la notte e' gia' piu' chiara.

Poi come un’aquila vedrai

dall’alto la frontiera.

E noi vinceremo falsi eroi,

i mostri e le paure,

puoi costruire quel che vuoi,

se hai mani piu' sicure

Horizonten die je nooit aanraakt

terwijl ik daar zou willen slapen.

Opgesloten in je huis, schip zonder boeg,

waar je weet dat je niet zult zeilen.

De klok die de tijd stopt en jij,

terwijl ik de kettingen kus,

maakt me hoop, er is tenslotte tijd

en ik ben blij dat ik van je hou.

Maar ja, je vleugels gaan weer open

de nacht is al helderder,

dan zul je zien als een adelaar

de grens van bovenaf.

En wij, we zullen valse helden winnen,

monsters en angsten,

je kunt bouwen wat je wilt

als je veiligere handen hebt.

In je koffie, smelt mij ook,

Ik sterf en onverschilligheid,

hoe dan ook, ik zou je ogen niet nat willen maken

en ik ben tevreden met geduld hebben.

Ja, je vleugels gaan weer open,

de nacht is al helderder.

Dan zul je zien als een adelaar

de grens van bovenaf.

En we zullen valse helden winnen,

monsters en angsten,

je kunt bouwen wat je wilt,

als je veiligere handen hebt