Sixty-One - Luther

We found her twitching on the ground

We took the grass out of her mouth

We put some life in those limbs

We sat at tables laughing off

Our skinny legs, our crooked jaws

Our stomachs stirring soot to soft cinders

Both of our bodies singing 'Oh, my heart and soul'

The wind was whispering and fighting fires in the

Caverns of our throats, the sun was shining off the whites of our eyes

A little later in the…

We had some clothes there on your floor

Our skinny arms locking your door

We turned the lights off and kissed

We missed the bus we had to walk

Through Kenwood Ave. and Oakdale Park

I said 'The Sox could take the series this year'

Both of our bodies singing 'Oh, my heart and soul'

The wind was whispering and fighting fires in the

Caverns of our throats, the sun was shining off the whites of our eyes

And the hand that sat in mine

While we were skidding on the ice

Our hands did not see much distance then did they?

Can’t name the season or the time, and now they’re just those faces you cannot

place and we will keep them that way

Both of our bodies singing 'Oh, my heart and soul'

The wind was whispering and fighting fires in the

Caverns of our throats, the sun was shining off the whites of our eyes

We vonden haar trillend op de grond

We hebben het gras uit haar mond gehaald

We brengen wat leven in die ledematen

We zaten aan tafels te lachen

Onze magere benen, onze scheve kaken

Onze magen roeren roet tot zachte sintels

Onze beide lichamen zingen 'Oh, my heart and soul'

De wind fluisterde en blust vuur in de

Grotten van onze keel, de zon scheen uit het wit van onze ogen

Iets later in de…

We hadden wat kleren op je verdieping

Onze magere armen die je deur op slot doen

We deden de lichten uit en kusten elkaar

We hebben de bus gemist die we moesten lopen

Via Kenwood Ave. en Oakdale Park

Ik zei: 'The Sox kunnen de serie dit jaar overnemen'

Onze beide lichamen zingen 'Oh, my heart and soul'

De wind fluisterde en blust vuur in de

Grotten van onze keel, de zon scheen uit het wit van onze ogen

En de hand die in de mijne zat

Terwijl we aan het slippen waren op het ijs

Onze handen zagen toen niet veel afstand, toch?

Kan het seizoen of de tijd niet noemen, en nu zijn het gewoon die gezichten die je niet kunt

plaats en we zullen ze zo houden

Onze beide lichamen zingen 'Oh, my heart and soul'

De wind fluisterde en blust vuur in de

Grotten van onze keel, de zon scheen uit het wit van onze ogen