História da Princesa Solidão - Luis Peixoto, Tito Paris, Galandum Galundaina

Solidão tinha um castelo

Princesinha afortunada

Tinha tudo o que queria, nunca lhe faltava nada

Seu pai quiz então casá-la

Tinha nobres pretendentes

Solidão todos negava e lá partiam descontentes

Vinham duques e fidalgos, vinha ilustre burguesia

Com promessas de vitórias mas nenhum ela queria

Ali perto havia um lago onde um dragão habitava

Sempre que via a princesa com ternura suspirava

REFRÃO

Esta é a história da princesa Solidão

Que em vez de escolher um príncipe

Quis ficar com o dragão

Em manhã de primavra

Solidão na caminhada

Foi ter á beira do lago e p’lo dragão foi chamada

Fz-lhe um sinal sorridente

Um olhar cheio de ternura

E a princesa meio descrente deixou-se entrar na aventura

O dragão ganhou coragem, declarou-se apaixonado

Eu não tenho nem linhagem nem brasão pendurado

Solidão fez um sorriso, ainda mal acreditava

Tinha encontrado o abraço que há tanto tempo esperava

REFRÃO

Eenzaamheid had een kasteel

gelukkige kleine prinses

Hij had alles wat hij wilde, het ontbrak hem nooit aan iets

Haar vader wilde met haar trouwen

Er waren nobele vrijers

Eenzaamheid die iedereen ontkende en daar vertrokken ze ontevreden

Hertogen en edelen kwamen, illustere bourgeoisie kwam

Met beloften van overwinning, maar geen die ze wilde

In de buurt was een meer waar een draak woonde

Telkens wanneer ik de prinses met tederheid zag, zuchtte ik

REFREIN

Dit is het verhaal van de Prinses Eenzaamheid

Dat in plaats van een prins te kiezen

Ik wilde bij de draak blijven

Op lenteochtend

Eenzaamheid op de wandeling

Ze ging naar de rand van het meer en werd geroepen door de draak

Hij gaf haar een smileyteken

Een look vol tederheid

En de halfgelovige prinses liet zich in het avontuur

De draak kreeg moed, verklaarde zichzelf verliefd

Ik heb geen bloedlijn of wapenschild hangen

Eenzaamheid maakte een glimlach, ik geloofde nog steeds nauwelijks

Ik had de knuffel gevonden waar ik zo lang op had gewacht

REFREIN