Moirai - Lucy Rose, Liz Lawrence

Won’t you come and meet me

And though so many years have passed us by

But I think about you all the time and I wonder why

And how you’ve been

Won’t you come and meet me

At the café we always went to

The one with the red chairs and the front door painted blue

We’ll talk about it all and I know it won’t be easy

But Moirai, you let me down, you let me down

You let my love walk away without a fight

And the house is cold and the sheets so clean and I’m figuring out

When Moirai, you let me down, you let me down

Won’t you come and meet me

I need to hear your voice so crystal clear

I take the blame, now change your mind, come home with me

What will be will be

Won’t you come and meet me

'Cause this could be our last reminder

Of how beautiful we were in perfect symmetry

Bringing out the best in me

And I know it’s never easy

But Moirai, you let me down, you let me down

You let my love walk away without a fight

And the house is cold and the sheets so clean and I’m figuring out

When Moirai, you let me down, you let me down

I won’t settle for the theory you’re not made for me

This fate and fortune misery

Let’s go against the grain, let them think we’re both insane

We’ll write our own history

But first you’ve gotta come and meet me

But Moirai, you let me down, you let me down

And you let my love walk away without a fight

And the house is cold and the sheets so clean and I’m figuring out

When Moirai, you let me down, you let me down

When Moirai, you let me down, you let me down

Wil je me niet komen ontmoeten

En hoewel er zoveel jaren voorbij zijn gegaan

Maar ik denk de hele tijd aan je en ik vraag me af waarom

En hoe het met je gaat

Wil je me niet komen ontmoeten

In het café waar we altijd heen gingen

Die met de rode stoelen en de voordeur blauw geverfd

We zullen het er allemaal over hebben en ik weet dat het niet gemakkelijk zal zijn

Maar Moirai, je hebt me in de steek gelaten, je hebt me in de steek gelaten

Je liet mijn liefde weglopen zonder te vechten

En het huis is koud en de lakens zo schoon en ik kom erachter

Toen Moirai, je me in de steek liet, liet je me in de steek

Wil je me niet komen ontmoeten

Ik moet je stem zo kristalhelder horen

Ik neem de schuld op me, verander nu van gedachten, kom met me mee naar huis

Wat zal zijn zal zijn

Wil je me niet komen ontmoeten

Omdat dit onze laatste herinnering kan zijn

Van hoe mooi we waren in perfecte symmetrie

Het beste in mij naar boven halen

En ik weet dat het nooit gemakkelijk is

Maar Moirai, je hebt me in de steek gelaten, je hebt me in de steek gelaten

Je liet mijn liefde weglopen zonder te vechten

En het huis is koud en de lakens zo schoon en ik kom erachter

Toen Moirai, je me in de steek liet, liet je me in de steek

Ik zal geen genoegen nemen met de theorie dat je niet voor mij gemaakt bent

Dit lot en fortuin ellende

Laten we tegen de stroom ingaan, laat ze denken dat we allebei gek zijn

We zullen onze eigen geschiedenis schrijven

Maar eerst moet je me komen ontmoeten

Maar Moirai, je hebt me in de steek gelaten, je hebt me in de steek gelaten

En je liet mijn liefde weglopen zonder te vechten

En het huis is koud en de lakens zo schoon en ik kom erachter

Toen Moirai, je me in de steek liet, liet je me in de steek

Toen Moirai, je me in de steek liet, liet je me in de steek