Happy to Be Alive - Love Lost But Not Forgotten

There’s a point,

It’s a step

Between falling and breaking and laying flat broken in pieces

There’s a note you can hold

That sounds (but doesn’t feel) like you’re happy to be alive

She holds in it like we hold it in

Until we’re too full to take in a breath

A translucent body that retracts when you reach for it,

Pained at the touch and indifferent to love,

Lays asleep to us all,

Awake to her sadness

And why does everyone seem so cruel?

How can everyone be so cruel?

If I could only stay alive long enough to stop feeling this way

Er is een punt,

Het is een stap

Tussen vallen en breken en plat liggen in stukken gebroken

Er is een notitie die je kunt vasthouden

Dat klinkt (maar voelt niet) alsof je blij bent dat je nog leeft

Ze houdt het vast zoals wij het inhouden

Tot we te vol zijn om adem te halen

Een doorschijnende behuizing die zich terugtrekt als je ernaar reikt,

Gepijnigd bij aanraking en onverschillig voor liefde,

Ligt voor ons allemaal in slaap,

Wakker worden met haar verdriet

En waarom lijkt iedereen zo wreed?

Hoe kan iedereen zo wreed zijn?

Kon ik maar lang genoeg in leven blijven om me niet meer zo te voelen