Anthema - Loudermilk

Love you, she said as though it were true

Falling, head over heels into you

Now I, am pregnant with our baby boy

Forever, your lover, and sufferer.

Giver of life, and the nail in my soul

Misses Anthema, the story grows old

Still the same boy, that was sewn from your ground.

It’s the weight of you pulling me down

Love you, he said and knew it was true.

I can’t be in this marriage with you

Now this is our second child in my womb

No longer, your lover, and sufferer.

Rivers of love, and a trust so betrayed

Misses Anthema, the bed that we’ve made

Still the same boy that was sewn from your ground…

It’s the weight of you pulling me down

And you lie as the vultures surround

The height that I push up my halo

Could come crashing

II come crashing.

Like a wave.

Giver of life, and the nail in my soul

Misses Anthema, the story grows old

Still the same boy, that was screaming inside

Pushing my youth, through that years of my life

Forever we trust in

Forever this sound

It’s the weight of you pulling me down.

It’s anthema, my voice, and this sound.

Ik hou van je, zei ze alsof het waar was

Vallen, hals over kop in je

Nu ben ik zwanger van onze kleine jongen

Voor altijd, je geliefde en lijder.

Gever van het leven, en de spijker in mijn ziel

Mist Anthema, het verhaal wordt oud

Nog steeds dezelfde jongen, die uit jouw grond is genaaid.

Het is het gewicht van jou die me naar beneden trekt

Ik hou van je, zei hij en hij wist dat het waar was.

Ik kan niet in dit huwelijk met jou zijn

Nu is dit ons tweede kind in mijn baarmoeder

Niet langer, je minnaar en lijder.

Rivieren van liefde en een zo verraden vertrouwen

Mist Anthema, het bed dat we hebben opgemaakt

Nog steeds dezelfde jongen die uit je grond werd genaaid...

Het is het gewicht van jou die me naar beneden trekt

En je liegt terwijl de gieren je omringen

De hoogte waarmee ik mijn halo omhoog duw

Kan gaan crashen

Ik kom crashen.

Als een golf.

Gever van het leven, en de spijker in mijn ziel

Mist Anthema, het verhaal wordt oud

Nog steeds dezelfde jongen, die vanbinnen schreeuwde

Duwen mijn jeugd, door die jaren van mijn leven

Voor altijd waarop we vertrouwen

Voor altijd dit geluid

Het is het gewicht van jou die me naar beneden trekt.

Het is anthema, mijn stem en dit geluid.