Fiesta En La Cueva - Los Nocheros

De un carro negro como el carbón,

bajó febrero invitándome,

por más que digo que no,

de ver el fuego comienzo a arder.

Un año entero esperándolo,

no me lo puedo perder.

El chisperío me alborotó,

allá en la cueva del carnaval,

añapa, chicha y alcohol,

me puse en guarda para tomar,

por si no hubiera más ocasión,

yo me apuraba para empezar.

Una banguala dio la señal,

se armó la fiesta no viene en tren,

ameninazaba el lugar,

un cola larga meneándose,

a mi lechuza invitó a bailar,

y yo mirando quedé.

Estribillo

Por comedido prendí una luz,

y se acabó el carnaval,

el diablo me hizo al cruz,

y fué el comienzo de mi final,

me condenó por ingratitud,

dejándome sin bailar.

La ví a la luna ponerse en pie,

como portero del socavó,

ardiendo el rojo papel,

para invitarme a la tentación,

me dijo que antes de amanecer,

encontraría un amor.

Después de meses de recorrer,

una tortuga llegó al final,

apuradita de sed,

más apurada para bailar,

un sapo la hizo quedar con él,

y se olvidó de cantar.

Un zorro negro, negra intensión,

juntaba tuto para mentir,

como novato que soy,

se aprovechaba muy bien de mi,

me convenció que como el humor,

haría al diablo reír.

Estribillo

Por comedido prendí una luz,

y se acabó el carnaval,

el diablo me hizo al cruz,

y fué el comienzo de mi final,

me condenó por ingratitud,

dejándome sin bailar.

Van een kolenzwarte strijdwagen,

Februari kwam en nodigde me uit,

Hoe vaak ik ook nee zeg

om het vuur te zien branden.

Een heel jaar op hem wachten,

Ik kan het niet verliezen.

De vonk maakte me wakker,

daar in de carnavalsgrot,

añapa, chicha en alcohol,

Ik zette mezelf op mijn hoede om te drinken,

voor het geval er geen gelegenheid meer was,

Ik had haast om te beginnen.

Een banguala gaf het signaal,

het feest is opgezet, hij komt niet met de trein,

bedreigde de plaats,

een lange kwispelende staart,

hij nodigde mijn uil uit om te dansen,

en ik bleef kijken.

Refrein

Door terughoudendheid deed ik een licht aan,

en het carnaval is voorbij

de duivel heeft mij aan het kruis gebracht,

en het was het begin van mijn einde,

veroordeelde mij voor ondankbaarheid,

mij verlaten zonder te dansen.

Ik zag de maan opstaan

als keeper van de ondermijnde,

het rode papier verbranden,

om me uit te nodigen voor verleiding,

Hij vertelde me dat voor zonsopgang,

Ik zou een liefde vinden.

Na maanden toeren,

een schildpad bereikte het einde,

dorstig,

meer haast om te dansen,

een pad zorgde ervoor dat ze bij hem bleef,

en vergat te zingen.

Een zwarte vos, zwarte intentie,

Ik verzamelde tuto om te liegen,

als een rookie die ik ben,

hij profiteerde heel goed van mij,

overtuigde me ervan dat humor,

zou de duivel aan het lachen maken.

Refrein

Door terughoudendheid deed ik een licht aan,

en het carnaval is voorbij

de duivel heeft mij aan het kruis gebracht,

en het was het begin van mijn einde,

veroordeelde mij voor ondankbaarheid,

mij verlaten zonder te dansen.