Apathy - Little Atlas

Fading from the scene losing lightness, losing me

Heavy gravity, losing time so passively

Paper shackles, empty words, never written

Always yearns

So I slowly let it go, let the fire fade to glow

Never let my feelings show

I’m in the center the sun, burning out the weakest parts

Fade to black this bleeding heart

Am I forged or am I broken to the core?

Can I leave if I can’t even find the door?

Can you see me through my apathy?

I am standing by the sunless sea

I don’t need someone to bury me

Still alive and singing silently

Sleeping through my days, sinking farther

Feats of clay

Daylight, dream awake, underground and so opaque

Below me lies my fate, hollow future, heavy weight

Hide inside my head, think what is unsaid

Leave the willingness instead

I’m in the center the sun, burning out the weakest parts

Fade to black this bleeding heart

Am I forged or am I broken to the core?

Can I leave if I can’t even find the door?

Can you see me through my apathy?

I am standing by the sunless sea

I don’t need someone to bury me

Still alive and singing silently

Colorless, failing leaves through the cracked doorway

Soulless and flailing leaves through the floor

Consciousness craving calls for the cold crying

Building and breaking, rebirth and dying

Can you see me through my apathy?

I am standing on the sunlit sea

I don’t need someone to bury me

Still alive and singing!

Verdwijnen van het toneel, lichtheid verliezen, mij verliezen

Zware zwaartekracht, zo passief tijd verliezen

Papieren boeien, lege woorden, nooit geschreven

Altijd verlangen

Dus ik laat het langzaam los, laat het vuur vervagen om te gloeien

Laat nooit mijn gevoelens zien

Ik sta in het midden van de zon en verbrand de zwakste delen

Vervaag om dit bloedende hart zwart te maken

Ben ik vervalst of ben ik tot op het bot gebroken?

Kan ik weggaan als ik de deur niet eens kan vinden?

Kun je me door mijn apathie heen zien?

Ik sta bij de zonloze zee

Ik heb niemand nodig om me te begraven

Nog steeds in leven en zingend stil

Mijn dagen doorslapen, verder wegzinken

Prestaties van klei

Daglicht, wakker dromen, ondergronds en zo ondoorzichtig

Onder mij ligt mijn lot, holle toekomst, zwaar gewicht

Verstop je in mijn hoofd, bedenk wat niet gezegd is

Verlaat de bereidheid in plaats daarvan

Ik sta in het midden van de zon en verbrand de zwakste delen

Vervaag om dit bloedende hart zwart te maken

Ben ik vervalst of ben ik tot op het bot gebroken?

Kan ik weggaan als ik de deur niet eens kan vinden?

Kun je me door mijn apathie heen zien?

Ik sta bij de zonloze zee

Ik heb niemand nodig om me te begraven

Nog steeds in leven en zingend stil

Kleurloze, falende bladeren door de gebarsten deuropening

Zielloze en zwaaiende bladeren door de vloer

Bewustzijnsdrang vraagt ​​om het koude huilen

Bouwen en breken, wedergeboorte en sterven

Kun je me door mijn apathie heen zien?

Ik sta op de zonovergoten zee

Ik heb niemand nodig om me te begraven

Nog steeds levend en zingend!