Питер - Лица

Е-а, просто почувствуй эту атмосферу,

Когда ты один, комната, дым…

И ты просто начинаешь делать, делать то что любишь больше всего,

Делать музыку — писать текст или делать бит,

Или просто наслаждаться ею, ведь она сделана именно для этого

Я ощущаю ее присутствие, муза

Ты наблюдаешь, и я это чувствую,

Хотя может это я рехнулся,

Но я отчетливо слышу твою перкусию.

Акустика, в четырех стенах,

Окутанная комната, от половиц до потолка.

Ты на носках, подойдешь тихо,

Твои послания в стихах, ласкают бит

Light’s Malboro, дым, и этот кайф когда ты один.

Мысли цепляются друг за друга,

Покуда loop играет по кругу,

И я жив только лишь покуда,

Из головы мысли в текста оживают в студии,

Музыка, а остальное пусто.

Реп не штампуется, — это искусство

Муза слушает, чуть закрыв веки,

Что-то особенное ощущая в треке.

Муза слушает, чуть закрыв веки,

Моя муза, музыка навеки…

Ночью, в моменты одиночества,

Бычки, автоматной очередью в форточку.

Творчество, ловлю себя на мысли,

Что эти строки все более искрение

В зубах дымится австрийская «сотка»,

За окном город не верящий в слезы,

Мегаполис на семи, плюс семи высотках,

На небе снова не видны звезды.

Лишь свет окон, что поочередно гаснут

Снова пасмурно.

Творчество

Для меня точно лекарство, и я уже не могу отказаться,

Сложнее заболевание, слаще соблазн.

Муза — озорница, дразнится.

Словно девушка, постоянно разная,

Мы с ней на «ты», без масок, в этом разница

Ja, voel gewoon deze sfeer

Als je alleen bent, de kamer, de rook...

En je begint gewoon te doen, te doen waar je het meest van houdt,

Maak muziek - schrijf songteksten of maak een beat,

Of geniet er gewoon van, want daar is het voor gemaakt

Ik voel haar aanwezigheid, muze

Jij kijkt en ik voel het

Hoewel ik misschien gek ben

Maar ik hoor duidelijk je percussie.

Akoestiek, in vier muren,

Een gehulde kamer, van de vloer tot aan het plafond.

Je bent op je hoede, je komt stilletjes dichterbij,

Je berichten in verzen strelen de beat

Light is Malboro, rook en dit gezoem als je alleen bent.

Gedachten klampen zich vast aan elkaar

Zolang de lus maar speelt

En ik leef maar zo lang als

Vanuit het hoofd komen gedachten in teksten tot leven in de studio,

Muziek, en de rest is leeg.

Rap is niet gestempeld - het is kunst

Muse luistert, sluit zijn oogleden een beetje,

Iets speciaals gevoel in de baan.

Muse luistert, sluit zijn oogleden een beetje,

Mijn muze, muziek voor altijd...

's Nachts, in momenten van eenzaamheid,

Grondels, automatische barst in het raam.

Creativiteit, ik betrap mezelf erop dat ik denk

Dat deze lijnen steeds sprankelender worden

Het Oostenrijkse "weven" is roken in de tanden,

Buiten het raam is een stad die niet in tranen gelooft,

Megapolis op zeven, plus zeven wolkenkrabbers,

De sterren zijn niet meer zichtbaar aan de hemel.

Alleen het licht van de ramen die één voor één uitgaan

Weer bewolkt.

creatie

Voor mij is het zeker een medicijn, en ik kan niet langer weigeren,

De ziekte is moeilijker, de verleiding is zoeter.

Muse is een ondeugende, plagerige.

Als een meisje, altijd anders

We zijn met haar op "jij", zonder maskers, dat is het verschil