Los Laureles (The Laurels) - Linda Ronstadt

!Ay, que laureles tan verdes!

!Que rosas tan encendidas!

Si piensas abandonarme mejor quitame la vida;

Alza los ojos a verme

Si no estas comprometido

Eres mata de algodon

Que vives en el capullo;

Ay, que tristeza me da

Cuando te llenas de orgullo

De ver a mi corazon

Enredado con el tuyo!

Eres rosa de castilla

Que solo en mayo se ve

Quisiera hacerte un invite

Pero la verda no se

Si tiene quien te lo evite

Mejor me separare

Por «ai» va la despedida

Chinito por tus quereres

La perdicion de los hombres

Son las benditas mujeres;

Y aqui se acaban cantando

Los versos de los laureles

Oh, wat een groene lauweren!

Wat een heldere rozen!

Als je denkt me in de steek te laten, kun je beter mijn leven nemen;

hef je ogen op om mij te zien

Als je niet toegewijd bent

Je bent een katoenstruik

Dat je in de cocon leeft;

Oh, wat maakt het me verdrietig

Wanneer je vervuld bent van trots

om mijn hart te zien

Verward met de jouwe!

jij bent roos van castilië

Dat is pas in mei te zien

ik zou je graag willen uitnodigen

Maar de waarheid weet ik niet

Als je iemand hebt om je te vermijden

ik kan beter scheiden

Met «ai» gaat het afscheid

Chinito voor je liefde

De ondergang van mannen

Zij zijn de gezegende vrouwen;

En hier eindigen ze met zingen

De verzen van de lauweren