Апатия - Leray

Я падаю в объятия апатии

Я себя на всех людей потратил бы

До зимы осталось дотянуть, дотянуть, дотянуть

Я падаю в объятия апатии

Я себя на всех людей потратил бы

До зимы осталось дотянуть, дотянуть, дотянуть

Я одинок

Вокруг так много ног

И все они идут, и я не знаю почему

Все что мне надо — дотянуть

И я в руках себя держу

В моих руках остывший чай, это мой единственный друг

Снова пуст, похуй где

Вне стен ветер дождь или снег

Нежелание перемен проедает еще больней

И мой вечный заеб не тлеет

Не здешний, не тот ты пленник

Своих глупых идей

О черт, это неправильно,

Но я устал слишком

Дай поспать, слышишь

Видать реально моя крыша едет

Видать реально моя крыша едет

Каждая нота моя это приз

Данный мне свыше, и этим я горд

Я не утрачу ни веру ни смысл,

Но никогда не узнаю любовь

В этом проблема, у меня есть время,

Но его трачу так глупо, бесцельно

Я мог бы горы свернуть эти сцены,

Но я ломаю внутри микросхемы

Мне быть забытым — лучший выход

Я пью один и зову это самовыпил

Они так ярко живут,

А я просто жду

Я падаю в объятия апатии

Я себя на всех людей потратил бы

До зимы осталось дотянуть, дотянуть, дотянуть

Ik val in de armen van apathie

Ik zou mezelf aan alle mensen besteden

Het blijft om vast te houden aan de winter, vasthouden, vasthouden

Ik val in de armen van apathie

Ik zou mezelf aan alle mensen besteden

Het blijft om vast te houden aan de winter, vasthouden, vasthouden

ik ben eenzaam

Er zijn zoveel benen in de buurt

En ze gaan allemaal en ik weet niet waarom

Alles wat ik nodig heb is om te bereiken

En ik houd mezelf in mijn handen

Ik heb koude thee in mijn handen, dit is mijn enige vriend

Weer leeg, fuck waar?

Buiten de muren wind regen of sneeuw

Onwil om te veranderen eet nog pijnlijker

En mijn eeuwige neuk smeult niet

Niet van hier, jij bent niet de gevangene

Jouw stomme ideeën

Oh shit, dit is fout

Maar ik ben te moe

Laat me slapen, hoor je

Het lijkt erop dat mijn dak echt gaat

Het lijkt erop dat mijn dak echt gaat

Elke noot van mij is een prijs

Van bovenaf aan mij gegeven, en ik ben er trots op

Ik zal noch geloof noch betekenis verliezen,

Maar ik zal nooit liefde kennen

Dat is het probleem, ik heb tijd

Maar ik geef het zo dom en doelloos uit

Ik zou bergen kunnen verzetten deze scènes,

Maar ik breek in de microschakeling

Voor mij is vergeten worden de beste uitweg

Ik drink alleen en noem het zelfdronken

Ze leven zo helder

En ik wacht gewoon af

Ik val in de armen van apathie

Ik zou mezelf aan alle mensen besteden

Het blijft om vast te houden aan de winter, vasthouden, vasthouden