Two Ones Are Won - Led Zeppelin

It was an April morning when they told us we should go As I turn to you, you smiled at me How could we say no?

With all the fun to have, to live the dreams we always had

Oh, the songs to sing, when we at last return again

Sending off a glancing kiss, to those who claim they know

Below the streets that steam and hiss,

The devil’s in his hole

Oh to sail away, To sandy lands and other days

Oh to touch the dream, Hides inside and never seen.

Into the sun the south the north, at last the birds have flown

The shackles of commitment fell, In pieces on the ground

Oh to ride the wind, To tread the air above the din

Oh to laugh aloud, Dancing as we fought the crowd

To seek the man whose pointing hand, The giant step unfolds

With guidance from the curving path, That churns up into stone

If one bell should ring, in celebration for a king

So fast the heart should beat, As proud the head with heavy feet.

Days went by when you and I, bathed in eternal summers glow

As far away and distant, Our mutual child did grow

Oh the sweet refrain, Soothes the soul and calms the pain

Oh Albion remains, sleeping now to rise again

Wandering & wandering, What place to rest the search

The mighty arms of Atlas, Hold the heavens from the earth

The mighty arms of Atlas, Hold the heavens from the earth

From the earth…

I know the way, know the way, know the way, know the way (X2)

Oh the mighty arms of Atlas, Hold the heavens from the earth.

Het was een aprilochtend toen ze ons vertelden dat we moesten gaan. Toen ik me naar je wendde, glimlachte je naar me. Hoe kunnen we nee zeggen?

Met al het plezier om te hebben, om de dromen te beleven die we altijd hadden

Oh, de liedjes om te zingen, als we eindelijk weer terug zijn

Een blikkus sturen naar degenen die beweren het te weten

Onder de straten die stomen en sissen,

De duivel zit in zijn hol

Oh om weg te zeilen, naar zanderige landen en andere dagen

Oh om de droom aan te raken, Verbergt zich binnenin en nooit gezien.

In de zon, het zuiden het noorden, eindelijk zijn de vogels gevlogen

De boeien van toewijding vielen in stukken op de grond

Oh om op de wind te rijden, om door de lucht boven het lawaai te lopen

Oh om hardop te lachen, Dansen terwijl we tegen de menigte vochten

Om de man te zoeken wiens wijzende hand, de gigantische stap zich ontvouwt

Met begeleiding van het gebogen pad, Dat verandert in steen

Als er een bel zou gaan, ter ere van een koning

Zo snel moet het hart kloppen, Zo trots het hoofd met zware voeten.

Er gingen dagen voorbij dat jij en ik, badend in de eeuwige zomers gloeien

Zo ver weg en ver, groeide Ons wederzijdse kind wel

Oh, het zoete refrein, kalmeert de ziel en kalmeert de pijn

Oh Albion blijft, nu slapen om weer op te staan

Zwerven en dwalen, welke plek om de zoektocht te laten rusten

De machtige armen van Atlas, Houd de hemel van de aarde!

De machtige armen van Atlas, Houd de hemel van de aarde!

Van de aarde…

Ik ken de weg, ken de weg, ken de weg, ken de weg (X2)

Oh de machtige armen van Atlas, houd de hemel van de aarde.