Carouselambra - Led Zeppelin

Sisters of the way-side bide their time in quiet peace,

Await their place within the ring of calm;

Still stand to turn in seconds of release,

Await the call they know may never come.

In times of lightness, no intruder dared upon

To jeopardize the course, upset the run;

And all was joy and hands were raised toward the sun

As love in the halls of plenty overrun.

Still in their bliss unchallenged mighty feast,

Unending dances shadowed on the day.

Within their walls, their daunting formless keep,

Preserved their joy and kept their doubts at bay.

Faceless legions stood in readiness to weep,

Just turn a coin, bring order to the fray;

And everything is soon no sooner thought than deed,

But no one seemed to question in anyway.

How keen the storied hunter’s eye prevails upon the land

To seek the unsuspecting and the weak;

And powerless the fabled sat, too smug to lift a hand

Toward the foe that threatened from the deep.

Who cares to dry the cheeks of those who saddened stand

Adrift upon a sea of futile speech?

And to fall to fate and make the 'status plan'

Where was your word, where did you go?

Where was your helping, where was your bow?

Bow.

Dull is the armour, cold is the day.

Hard was the journey, dark was the way.

Way.

I heard the word;

I couldn’t stay.

Oh.

I couldn’t stand it another day, another day,

Another day, another day.

Touched by the timely coming,

Roused from the keeper’s sleep,

Release the grip, throw down the key.

Held now within the knowing,

Rest now within the peace.

Take of the fruit, but guard the seed.

They had to stay!

Held now within the knowing,

Rest now within the beat.

Take of the fruit, but guard the seed.

Zusters van de wegkant wachten hun tijd af in stille vrede,

Wacht op hun plaats binnen de ring van rust;

Sta nog steeds om te draaien in seconden van loslaten,

Wacht op het telefoontje waarvan ze weten dat het misschien nooit zal komen.

In tijden van lichtheid durfde geen indringer het aan

Om de koers in gevaar te brengen, verstoor je de run;

En alles was vreugde en handen werden opgeheven naar de zon

Als liefde in de zalen van overvloed overspoeld.

Nog steeds in hun gelukzaligheid, onbetwist machtig feest,

Oneindige dansen overschaduwd op de dag.

Binnen hun muren, hun angstaanjagende vormloze burcht,

Behielden hun vreugde en hielden hun twijfels op afstand.

Anonieme legioenen stonden klaar om te huilen,

Draai gewoon een munt, breng orde in de strijd;

En alles is spoedig geen gedachte dan daad,

Maar niemand leek er toch naar te vragen.

Hoe scherp het legendarische jagersoog de overhand heeft op het land?

Om de nietsvermoedende en de zwakke te zoeken;

En machteloos zat de legendarische zat, te zelfvoldaan om een ​​hand op te steken

Naar de vijand die vanuit de diepte dreigde.

Wie geeft er om de wangen te drogen van degenen die bedroefd staan?

Drijvend op een zee van zinloze spraak?

En om het lot te ondergaan en het 'statusplan' te maken

Waar was je woord, waar ging je heen?

Waar was je hulp, waar was je boog?

Boog.

Saai is het pantser, koud is de dag.

Moeilijk was de reis, donker was de weg.

Manier.

Ik hoorde het woord;

Ik kon niet blijven.

Oh.

Ik kon het niet uitstaan, nog een dag, nog een dag,

Een andere dag, een andere dag.

Geraakt door de tijdige komst,

Opgewekt uit de slaap van de keeper,

Laat de greep los, gooi de sleutel naar beneden.

Nu vastgehouden in het weten,

Rust nu in de vrede.

Neem van de vrucht, maar bescherm het zaad.

Ze moesten blijven!

Nu vastgehouden in het weten,

Rust nu binnen de maat.

Neem van de vrucht, maar bescherm het zaad.