Walking My Tears Across Manhattan - Lawrence Rothman

Peeling back every face I own

I feel like a zombie drone stuck in the same (pattern)

Imaginary disabilities

When time laughs outside of me

It leaves me so breathless

The collapse in my head brings me back

I’ve been Walking My Tears Across Manhattan

I feel lost so lost

Just walking across Manhattan

When life deals a hand of a bad luck

To see how fast we can break

Well, I watch you stumble, your life crumble

All your friends turn the other way

I’ve been Walking My Tears Across Manhattan

I feel lost, so lost

Just walking across Manhattan

Outside I hear

The chatter of fun

They burn and they sweep in a line

Is this fate

Am I locking up years like a death in a paradise

On the Hudson watching my tears flooding this town

I’m so lost I’m drowning

Just dragging My Tears Across Manhattan

Elk gezicht dat ik bezit afpellen

Ik voel me als een zombie-drone die vastzit in hetzelfde (patroon)

denkbeeldige handicaps

Wanneer de tijd buiten mij lacht

Het laat me zo ademloos

De ineenstorting in mijn hoofd brengt me terug

Ik heb mijn tranen over Manhattan gelopen

Ik voel me verloren zo verloren

Gewoon door Manhattan lopen

Wanneer het leven een ongeluk brengt

Om te zien hoe snel we kunnen breken

Nou, ik zie je struikelen, je leven afbrokkelen

Al je vrienden draaien de andere kant op

Ik heb mijn tranen over Manhattan gelopen

Ik voel me verloren, zo verloren

Gewoon door Manhattan lopen

Buiten hoor ik

Het gebabbel van plezier

Ze branden en ze vegen in een lijn

Is dit het lot?

Sluit ik jaren op als een dood in een paradijs?

Op de Hudson kijken hoe mijn tranen deze stad overspoelen

Ik ben zo verloren dat ik verdrink

Gewoon My Tears over Manhattan slepen