Одиночество - L'One

Мысли так носятся, от уха к уху, перекресток - переносица.

Одиночество, придет и набросится.

Буду не пускать, оно напроситься.

Батарея к черту села, и сон опять умотал,

Я прилип к кровати, в темноте мое тело - метал.

Комната стала похожа на камерный зал,

Слышно, о чем ты мечтал, слышно, о чем ты молчал, один.

Как постоянная величина, сказать, что нужно для счастья.

Перечень?

На!

Смотри не выйди феерично, прям из окна,

Тоже мне, храброе сердце, после бутылки вина.

Завязывай с этим, депрессию парень - отставить!

Ты знаешь, наркотики тут не помогут и только хуже ведь станет.

Звоню ей на цифры на память, ваш абонент сейчас занят.

Километры бесконечного космоса, одиночество между нами...

Самый одинокий день.

Когда никого нигде.

Самый одинокий день.

Самый одинокий день.

Самый одинокий день.

Когда никого нигде.

Самый одинокий день.

Самый одинокий день.

Одиночество волком,

Подумал, забыл, отложил на полку.

Взгляд куда-то вдаль, голову под бейсболку.

"Welcome!"

В этом городе громко.

Этот мир сейчас интимен, как Лолита Набокова.

Я почти на грани, знаешь, но как минимум около.

Одиночество подкралось и резко затопало,

Режим Терминатор в режиме Олово.

Воздух какой-то невкусный, в мини-баре пусто, в голове пусто.

Грустно, словно под водой плыву, месье Жак-Ив Кусто.

Словно навалилась сверху тяжесть плит и груза,

Мои окна зашторены, словно задраены шлюзом.

Телефон сел, интернет все, сетевой suicided,

Пора бы мне космическую Одиссею закрыть, и списать.

Или мне все же поспать, черный монолит, когда надо догнать,

Функцию мысленно "Pause".

"Pause".

Мне надо поспать!

Самый одинокий день.

Когда никого нигде.

Самый одинокий день.

Самый одинокий день.

Самый одинокий день.

Когда никого нигде.

Самый одинокий день.

Самый одинокий день.

Gedachten zijn zo versleten, van oor tot oor, het kruispunt is de brug van de neus.

Eenzaamheid zal komen en uithalen.

Ik laat het niet binnen, het zal erom vragen.

De batterij ging naar de hel, en de droom was weer moe,

Ik klampte me vast aan het bed, in het donker is mijn lichaam van metaal.

De kamer werd als een kamer,

Ik kan horen waar je over gedroomd hebt, ik kan horen waar je over zweeg, alleen.

Zeg als constante wat nodig is voor geluk.

Rol?

Op de!

Kijk, ga niet betoverend naar buiten, recht uit het raam,

Ik ook, dapper hart, na een fles wijn.

Houd ermee op, depressieve man - opzij zetten!

Weet je, medicijnen zullen hier niet helpen en het zal alleen maar erger worden.

Ik bel haar op de nummers voor het geheugen, uw abonnee is nu bezet.

Kilometers eindeloze ruimte, eenzaamheid tussen ons...

De eenzaamste dag.

Als er niemand is.

De eenzaamste dag.

De eenzaamste dag.

De eenzaamste dag.

Als er niemand is.

De eenzaamste dag.

De eenzaamste dag.

Eenzaamheid als een wolf

Ik dacht, ik was het vergeten, leg het op de plank.

Kijk in de verte en ga onder een baseballpet.

"Welkom!"

Het is luid in deze stad.

Deze wereld is nu intiem, zoals Lolita Nabokova.

Ik ben bijna op het randje, weet je, maar in ieder geval dichtbij.

Eenzaamheid kroop omhoog en stampte scherp,

Terminator-modus in Tin-modus.

De lucht is op de een of andere manier smakeloos, de minibar is leeg, mijn hoofd is leeg.

Het is triest, alsof ik onder water zwem, mijnheer Jacques-Yves Cousteau.

Alsof het gewicht van platen en lading van bovenaf was gevallen,

Mijn ramen zijn voorzien van gordijnen, alsof ze zijn doorgelat met een luchtsluis.

De telefoon is dood, het internet is alles, het netwerk heeft zelfmoord gepleegd,

Het wordt tijd dat ik de ruimte Odyssey sluit en afschrijf.

Of moet ik nog slapen, zwarte monoliet, als ik moet bijpraten,

Functie mentaal "Pauze".

Pauze.

Ik moet slapen!

De eenzaamste dag.

Als er niemand is.

De eenzaamste dag.

De eenzaamste dag.

De eenzaamste dag.

Als er niemand is.

De eenzaamste dag.

De eenzaamste dag.