Too Far - Kylie Minogue

Caught up in this house

Trapped my very own self in the snare of my mind

No more space than a slither

What I’d give for deep breath inside

Where the chaos has me captive

Where there’s no exit sign

Where I fuel the stupid fire with these feelings of mine

Lured into this den

It’s bitter and I want the sweetness again

A taste that I agree with

Get me past these perils and to my Eden

Where the silence is a comfort

Where there is no one else

Where I’ll be up from under and can uncurl myself

Uh, uh, uh, uh, uh

Uh, uh, uh-uh-uh

Too many, too much, too hard

Help me, this time I went too far

Too many, too much, too hard

Help me, this time I went too far

Too far, too far, too far, too far

Too far, too far, too far

Can I smash all of this open?

Can I pass the hurt with a little pain?

I wanna see all of it crumble

And start afresh and over again

My eyes are wide open

But I can hardly see

Will laughter find a way around these silent tears?

Uh, uh, uh, uh, uh

Uh, uh, uh-uh-uh

Too many, too much, too hard

Help me, this time I went too far

Too many, too much, too hard

Help me, this time I went too far

Too many, too much, too hard

Help me, this time I went too far

Too many, too much, too hard

Help me, this time I went too far

Too far, too far, too far, too far

Too far, too far, too far, too far

Too far, too far, too far, too far

Too far, too far, too far

Huh, huh, huh

Uh, uh, uh, uh, uh

Uh, uh, uh-uh-uh

Uh, uh, uh, uh, uh

Uh, uh, uh-uh-uh

Too many, too much, too hard

Help me, this time I went too far

Too many, too much, too hard

Help me, this time I went too far

Too many, too much, too hard

Help me, this time I went too far

Too many, too much, too hard

Help me, this time I went too far

Too far, too far, too far, too far

Too far, too far, too far, too far

Gevangen in dit huis

Mijn eigen zelf gevangen in de strik van mijn geest

Niet meer ruimte dan een slither

Wat ik zou geven om diep van binnen in te ademen

Waar de chaos me gevangen houdt

Waar geen bord met de uitgang staat

Waar ik het stomme vuur aanwakker met deze gevoelens van mij

In dit hol gelokt

Het is bitter en ik wil weer de zoetheid

Een smaak waar ik het mee eens ben

Breng me voorbij deze gevaren en naar mijn Eden

Waar de stilte een troost is

Waar niemand anders is

Waar ik van onderaf zal zijn en mezelf kan ontplooien

Uh, uh, uh, uh, uh

Uh, uh, uh-uh-uh

Te veel, te veel, te moeilijk

Help me, deze keer ging ik te ver

Te veel, te veel, te moeilijk

Help me, deze keer ging ik te ver

Te ver, te ver, te ver, te ver

Te ver, te ver, te ver

Kan ik dit allemaal openbreken?

Kan ik de pijn met een beetje pijn overwinnen?

Ik wil alles zien afbrokkelen

En opnieuw beginnen en opnieuw beginnen

Mijn ogen zijn wijd open

Maar ik kan nauwelijks zien

Zal het lachen een manier vinden om deze stille tranen te omzeilen?

Uh, uh, uh, uh, uh

Uh, uh, uh-uh-uh

Te veel, te veel, te moeilijk

Help me, deze keer ging ik te ver

Te veel, te veel, te moeilijk

Help me, deze keer ging ik te ver

Te veel, te veel, te moeilijk

Help me, deze keer ging ik te ver

Te veel, te veel, te moeilijk

Help me, deze keer ging ik te ver

Te ver, te ver, te ver, te ver

Te ver, te ver, te ver, te ver

Te ver, te ver, te ver, te ver

Te ver, te ver, te ver

Hé, hé, hé

Uh, uh, uh, uh, uh

Uh, uh, uh-uh-uh

Uh, uh, uh, uh, uh

Uh, uh, uh-uh-uh

Te veel, te veel, te moeilijk

Help me, deze keer ging ik te ver

Te veel, te veel, te moeilijk

Help me, deze keer ging ik te ver

Te veel, te veel, te moeilijk

Help me, deze keer ging ik te ver

Te veel, te veel, te moeilijk

Help me, deze keer ging ik te ver

Te ver, te ver, te ver, te ver

Te ver, te ver, te ver, te ver