Arrow of Entropy - Krypts

Aeons after the profound crumbling from the primordial obscurity

Of which the motes of dust and the arrow sprung forth

Sail dim degenerate remnants in the expanding sea

Hearts once ablaze now by the arrow pierced and shattered

All that once giant and myriad islands illuminating the blackness

Were a smothered spark in the midst of darkness

Sailing aimlessly on divine bloated corpse of a God whose name was long lost

and forgotten

III.

Descending Era Black

Unsatisfiable is the hunger of the Black and incomprehensible is the depth of

Abysses…

But even they starve and evaporate in the grip of time

IV.

Reaching the Absolute

In Aeons all finally settles as the grand Serpent chokes on its tail.

Forever, Nothing

V. Death Equilibrium

Eeuwen na de diepe afbrokkeling van de oorspronkelijke duisternis

Waaruit de stofdeeltjes en de pijl voortkwamen

Vaar schemerige gedegenereerde overblijfselen in de uitdijende zee

Harten die ooit in vuur en vlam stonden, nu door de pijl doorboord en verbrijzeld

Al die eens gigantische en ontelbare eilanden die de duisternis verlichten

Waren een gedoofde vonk in het midden van de duisternis

Doelloos varen op het goddelijke opgeblazen lijk van een God wiens naam al lang verloren was

en vergeten

III.

Aflopend tijdperk zwart

Onbevredigbaar is de honger van de Zwarten en onbegrijpelijk is de diepte van

afgronden…

Maar zelfs zij verhongeren en verdampen in de greep van de tijd

IV.

Het Absolute bereiken

In Aeons komt alles eindelijk tot rust als de grote slang zich in zijn staart stikt.

Voor altijd, niets

V. Doodsevenwicht