Panahandeh (Refugee) - Kourosh Yaghmaei

وقتی که آسمون شهر سقف کوتاهی باشه

خوش ترین لحظه هامون گذر آهی باشه

با چه شوقی ما به شب وعده فردا رو بدیم

راز رودی که نرفت رو به دریا رو بگیم

توی باغچه گل نمونده همه فصلها پاییزه

تا میاد اسم بهار همه برگها میریزه

پر پروانه شعرم توی آخرین غزل سوخت

پای شب مفتاد و غمگین چشماشو به دست من دوخت

پای دیوار شکسته واسه این مردم دلتنگ بزنم ساز

نه یه شعری نه یه آهنگ همه دلتنگ همه دلتنگ

نه یه شوقی به گلهای رنگ پریده بزنم رنگ…

وقتی که آسمون شهر سقف کوتاهی باشه

خوش ترین لحظه هامون گذر آهی باشه

با چه شوقی ما به شب وعده فردا رو بدیم

شب تار و بی چراغ کوره راهی رو بریم

توی باغچه گل نمونده همه فصلها پاییزه

تا میاد اسم بهار همه برگها میریزه

پر پروانه شعرم توی آخرین غزل سوخت

پای شب مفتاد و غمگین چشماشو به دست من دوخت

نه دیگه شوقی نمونده واسه این مردم دلتنگ بزنم ساز

نه یه شعری نه یه آهنگ همه دلتنگ همه دلتنگ

نه یه شوقی به گلهای رنگ پریده بزنم رنگ…

Wanneer de lucht van de stad een kort dak is

Moge ons gelukkigste moment voorbij gaan

Hoe gretig beloven we morgen aan de nacht

Laten we het geheim vertellen van de rivier die niet naar de zee ging

In de bloementuin zijn alle seizoenen herfst

Tegen de tijd dat de lente komt, zullen alle bladeren vallen

De vlinder van mijn gedicht is verbrand in het laatste sonnet

Aan het einde van de nacht staarde hij met droevige en droevige ogen naar mijn hand

Aan de voet van de gebroken muur mis ik deze mensen

Geen gedicht, geen liedje, iedereen mist iedereen

Ik wil de bleke bloemen niet kleuren...

Wanneer de lucht van de stad een kort dak is

Moge ons gelukkigste moment voorbij gaan

Hoe gretig beloven we morgen aan de nacht

Laten we op pad gaan in de donkere nacht zonder lamp

In de bloementuin zijn alle seizoenen herfst

Tegen de tijd dat de lente komt, zullen alle bladeren vallen

De vlinder van mijn gedicht is verbrand in het laatste sonnet

Aan het einde van de nacht staarde hij met droevige en droevige ogen naar mijn hand

Nee, ik wil deze mensen niet meer missen

Geen gedicht, geen liedje, iedereen mist iedereen

Ik wil de bleke bloemen niet kleuren...