Крутобокий курган - Корни Озёр

Под корнями клубится земля,

Льёт ручьём раскалённая кровь.

Этой ночью окутал тебя непонятный дурман.

Забывая названия рек, проклиная девицу любовь.

Ждёшь когда свой откроет секрет крутобокий курган.

Ты узнаешь стрелу степняка, что ужалит плечо на лету,

Оперением раскрасишь пол-неба, пол-неба спрячешь в карман.

Будешь ждать ты наверняка, кто ушёл от тебя в пустоту.

Спрятал друга, и спрятал врага крутобокий курган.

Холодна закалённая сталь, но кусает больнее огня.

В щели скалится мне ухмыляясь в лицо бородатый мурман.

Вот последний удар, а за тем — тишина пусть укроет меня,

И в объятья свои заключит крутобокий курган.

Пусть родные увидят леса вырастающий в небо костёр,

Со земли улетает к яроокому богу, что ликом багрян.

И не значит уже ничего, кем ты был, где бродил до сих пор,

Пепелища заменит собой крутобокий курган.

De aarde wervelt onder de wortels,

Heet bloed stroomt als een stroom.

Deze nacht omhulde een onbegrijpelijke dope je.

De namen van de rivieren vergeten, de meisjesliefde vervloeken.

Je wacht op de steile heuvel om je geheim te onthullen.

Je zult de pijl van de steppe herkennen die de schouder zal steken tijdens het vliegen,

Je schildert de halve lucht met verenkleed, je verbergt de helft van de lucht in je zak.

Je zult zeker wachten wie je in de leegte heeft achtergelaten.

Hij verborg een vriend en verborg de vijand met een kruiwagen met steile zijkanten.

Gehard staal is koud, maar bijt pijnlijker dan vuur.

Een bebaarde Murman grijnst in een spleet in mijn gezicht.

Hier is de laatste klap, en daarna - laat de stilte me bedekken,

En een heuvel met steile hellingen zal in zijn armen sluiten.

Laat familieleden de bossen zien groeien tot in de lucht vuur,

Van de aarde vliegt hij naar de god met de heldere ogen, die een karmozijnrood gezicht heeft.

En het betekent niets meer, wie je was, waar je tot nu toe ronddwaalde,

De as wordt vervangen door een kruiwagen met steile zijkanten.