Robots Dream In Black and White - Kolya

We talked…

Like noises

That go away…

When lights turn on

Stuccoed wallpaper matted my tunnel vision

As if I were walking into a canon

To get to the sunrise at the other end

Jazz spilled onto the streets

And oiled puddles depleted by trampled impatience

I paid attention to shoes now…

I paid attention to shoes mostly wet

Footprints piled upon each other

And became a linoleum carpet for the pavement

Being not invisible, but revealing nothing

We huddled into the corner…

And professed our innocence

I half expected myself to wake up in different skin

Or at least to smell a little differently

I stayed awake most of the early morning

The dawning sun backlit the sumac bush behind my drawn shades

Pulling the strings

Pulling the strings

I rose

We hebben gepraat…

Zoals geluiden

Dat ga weg...

Als de lichten aan gaan

Gepleisterd behang mat mijn tunnelvisie

Alsof ik een canon binnenloop

Om bij de zonsopgang aan de andere kant te komen

Jazz gemorst op de straten

En geoliede plassen uitgeput door vertrapt ongeduld

Ik heb nu aandacht besteed aan schoenen...

Ik heb aandacht besteed aan schoenen die meestal nat zijn

Voetafdrukken op elkaar gestapeld

En werd een linoleumtapijt voor de stoep

Niet onzichtbaar zijn, maar niets onthullen

We kropen in de hoek...

En onze onschuld beleden

Ik had half verwacht dat ik met een andere huid wakker zou worden

Of in ieder geval om een ​​beetje anders te ruiken

Ik bleef het grootste deel van de vroege ochtend wakker

De opkomende zon verlichtte de sumakstruik achter mijn getekende tinten

Aan de touwtjes trekken

Aan de touwtjes trekken

Ik stond op