Yatağın Soğuk Tarafı - Kolpa, Bora Yeter, Barış Yurtçu

Ne zaman unutulduk?

Ne zaman geçmiş zaman?

Ne zaman hatırladın adımı ben sormadan?

Unutulur elbet her şehir ve her insan

Aldığımız hiçbir nefes bile içimizde kalmıyor inan

Bu kadar fazla uzaklaşmış olamaz yıllar

Bir dokun sen de anlarsın içimdeki kül hala sıcak

Ama çok geç artık bundan sonra

Bırakın ne olursam olayım

Aklım fikrim darmadağın

Yakıyor elimi ne zaman uzatsam

Yatağın soğuk tarafı

Hiç kimseye bir sözüm yok

Sana yok, bana yok, hiç kimseye yok

Yakıyor elimi ne zaman uzatsam

Yatağın soğuk tarafı

Bir camın buğusuna, arasına kalp koymadan

Yazılmış baş harfler gibiyiz

Öyle yalnız, öyle sıradan

Wanneer zijn we vergeten?

Wanneer is de verleden tijd?

Wanneer heb je mijn naam onthouden zonder dat ik het vroeg?

Vergeetbaar, natuurlijk, elke stad en elke persoon

Zelfs de adem die we nemen blijft niet in ons, geloof me.

Jaren kunnen niet zo ver zijn gegaan

Eén aanraking en je zult begrijpen dat de as in mij nog steeds heet is

Maar nu is het te laat

Laat me zijn wat ik ben

Mijn geest is opgeblazen

Het brandt wanneer ik mijn hand uitsteek

koude kant van het bed

Ik heb voor niemand een woord

Niet voor jou, niet voor mij, niet voor iemand

Het brandt wanneer ik mijn hand uitsteek

koude kant van het bed

In de mist van een glas, zonder er een hartje tussen te steken

We zijn als initialen geschreven

Zo eenzaam, zo gewoon