Aurelia - Kendra Smith

She steps over shadows the path by the castle

Gold earrings and hair and the moon

Dress like a sail it is billowing past her

She’s gone down to the wishing well

Ships made of copper pennies and silver

Have sailed just like wishes away

The flowers that float past her face in the water

Will wither and soon fade away

Trees guard the moment when all is forgiven

Light burst of blinding within

The crickets are mute as she’s floating past them

Aurelia is sailing away

She descends into egypt in search of the treasure

The brilliance that once was her own

They clothed her in adamant which can crush iron

And took from her the bright robe

Straight to the serpent hard by his dwelling

She waits for his slumber to cease

Wearing their clothes lest they betray her

Because she has come from afar

Waiting in silence she senses the stranger

Who dwells in the midst of the sea

The visions inside her remind her of patterns

Writ on her heart long ago

Ze stapt over de schaduw van het pad bij het kasteel

Gouden oorbellen en haar en de maan

Kleed je als een zeil dat langs haar golft

Ze is naar de wensput gegaan

Schepen gemaakt van koperen centen en zilver

Heb net als wensen weg gevaren

De bloemen die langs haar gezicht in het water drijven

Zal verwelken en snel verdwijnen

Bomen bewaken het moment waarop alles is vergeven

Lichte uitbarsting van verblinding binnenin

De krekels zijn stil terwijl ze langs hen zweeft

Aurelia vaart weg

Ze daalt af naar Egypte op zoek naar de schat

De schittering die ooit haar eigendom was

Ze kleedden haar in onvermurwbaar die ijzer kan verpletteren

En nam van haar de heldere mantel

Rechtstreeks naar de slang dicht bij zijn woning

Ze wacht tot zijn slaap ophoudt

Hun kleren dragend opdat ze haar niet zouden verraden

Omdat ze van ver komt

In stilte wachtend voelt ze de vreemdeling

Wie woont in het midden van de zee?

De visioenen in haar herinneren haar aan patronen

Lang geleden op haar hart geschreven