Yalnızlığı Anla - Kâzım Koyuncu

Ne uzanan biri kaldı elime

Ne de erişilemez yorgun yüreğime

Bir boşluk ki nasıl insanla dolsun

Bilmiyorum var mı daha acısı

Yalnızlığı anla, yalnızlığı anla…

Bir bahçıvan çiçeklerinden yoksun

Bir ırmak akamıyor kuru kaynağı

Fırlatırdım bir taş gücüm olsaydı

Yıkmaya yalnızlığın duvarını

Yalnızlığı anla, yalnızlığı anla…

Hep böyle mi varla yokun savaşı

Ya kazanan yoklar onlar hep böyle mi

Bir boşluk ki nasıl insanla dolsun

Bilmiyorum var mı daha acısı

Yalnızlığı anla, yalnızlığı anla…

Wat een persoon die naar mijn hand reikt

Noch mijn ontoegankelijke vermoeide hart

Een leegte die hoe kan worden gevuld met mensen

Ik weet niet of er meer pijnlijk is

Begrijp eenzaamheid, begrijp eenzaamheid...

Een tuinman mist bloemen

Een rivier kan niet uit zijn droge bron stromen

Ik zou het gooien als ik de kracht van een steen had

Om de muur van eenzaamheid af te breken

Begrijp eenzaamheid, begrijp eenzaamheid...

Is het altijd zo, de oorlog van het bestaan ​​of niet-bestaan?

Er zijn geen winnaars, zijn ze altijd zo?

Een leegte die hoe kan worden gevuld met mensen

Ik weet niet of er meer pijnlijk is

Begrijp eenzaamheid, begrijp eenzaamheid...