Fadime - Kâzım Koyuncu

Dünya benum sanırdım meğersem yanılmışım

Felek gözün körolsun ne kadar geç kalmışım

En dereye dereye dere belune gelsin

Benden başka seversen iki gözün kör olsun

Ha bu akan dereler hep gözümün yaşidur

Sevup da alamamak ölümün gardeşidur

Mektup yazdım karadan dağlar kalksun aradan

Kavuşmaya çare yok kavuştursun yaradan

Duman geldi da çokti oy dağlarum dağlarum

Siz orada oturun ben burada ağlarum

Başundaki puşinun dali var çiçeği yok

Benum deli gonlümun senden geçeceği yok

Yayladan ki yurudum hava güneşli idi

Arkama bakamadum gözlerum yaşli idi

Oy duman kara duman çiksana yollarumdan

Düştum yolun altina tutsana kollarumdan

Bir karakuş ağlayii taş vurmiş kanadına

Ağlama kara kuşum düşmanun inadina

Oy Fadimem Fadime’m ne da güzel adun var

Eskiden sevdan idi şimdi baldan tadun var

Etekluğun altina pantol geyiliyi mi

Yaktun ha beni yavrum adam yakiliyi mi?

Ik dacht dat ik de wereld was, het bleek dat ik het mis had

Blinddoek, hoe laat ben ik?

Laat de beek tot de kreek komen

Als je van iemand anders houdt dan van mij, laat je ogen dan blind worden

Oh, deze stromende stromen zijn altijd de tranen van mijn ogen.

In staat zijn lief te hebben en niet te ontvangen is de bewaker van de dood

Ik schreef een brief, laat de bergen oprijzen uit het land

Er is geen manier om elkaar te ontmoeten, moge de maker het samenbrengen

De rook kwam en het was te veel, mijn bergen, mijn bergen

Jij zit daar en ik huil hier

De pushi op haar hoofd heeft een tak, geen bloem

Mijn gekke hart zal niet aan je voorbij gaan

Het weer was zonnig in mijn thuisland vanaf het plateau

Ik kon niet achterom kijken, mijn ogen waren nat

Oy rook, zwarte rook, ga uit mijn weg

Ik viel uit mijn armen, houd het onder de weg

De kreet van een merel raakte een steen op zijn vleugel

Huil niet mijn zwarte vogel, ondanks de vijand

Oy Fadimem My Fadime, wat een mooie naam heb je

Vroeger was het je liefde, nu proef je honing

Een broek onder je rok dragen?

Heb je me verbrand, schat?