Efendi - Kalben

Çocukluğundan gelir senin

Çocukça boşluğundan

Dostun olmaz, düşmanın değildir

Korkusundan

Kıvranır durur kendi karanlığında

Kandırdı sanar seni rüyasız ve yalnız uykusunda

Derdini bilmez, insanı görmez

Elleri kör saymadıkça

El olur çeker gider bir anda

Çıkarı sende kalmadıysa

Susar ezilirken

Taşar kibirinden

Dostu düşmüş kaldırmıyor

Kahkahası kaldırımda

Arkası güzelmiş bırakın madem

Konuşsun arkasından

Sormaz mı gerçek kişi

Aman bozulmasın diye dişi

Sana değmedi bana zehir olan yılanın dişi

İçimde kalmasın çok kıskandım seni

Afetini de hayatını da yazar olmuş başka biri

Sen kendini efendi san, köleler bilmez efendilik

Dostu düşmüş kaldırmıyor

Kahkahası kaldırımda

Sana değmedi bana zehir olan yılanın dişi

İçimde kalmasın çok kıskandım seni

Afetini de hayatını da yazar olmuş başka biri

Sen kendini efendi san, köleler bilmez efendilik

komt uit je kindertijd

Uit de kinderlijke leegte

Niet je vriend, niet je vijand

door angst

Het kronkelt in zijn eigen duisternis

Hij denkt dat hij je heeft bedrogen in zijn droomloze en eenzame slaap

Kent uw probleem niet, ziet geen mensen

Tenzij je je handen blind telt

De hand zal in een oogwenk verdwijnen

Als je geen interesse meer hebt

Susar is verpletterd

Overloopt van arrogantie

Vriend is gevallen, hij tilt niet op

Lachen op de stoep

Als de achterkant mooi is, laat het dan gaan

achter je rug praten

Vraagt ​​niet aan een echt persoon

Verwen het vrouwtje niet

Het raakte je niet, de tand van de slang die me vergiftigde

Blijf niet in mij, ik ben zo jaloers op je

Een andere persoon die zowel zijn ramp als zijn leven heeft geschreven

Denk dat je meester bent, slaven kennen geen meesterschap

Vriend is gevallen, hij tilt niet op

Lachen op de stoep

Het raakte je niet, de tand van de slang die me vergiftigde

Blijf niet in mij, ik ben zo jaloers op je

Een andere persoon die zowel zijn ramp als zijn leven heeft geschreven

Denk dat je meester bent, slaven kennen geen meesterschap