Glue - kagoule

He grips all his baggage to himself

Sticks him to the surface that he knows

Unmovable and perfectly at home in a spiral

His skin is smooth but he has jagged bones

He can never reach the places that he’d like to go

You wonder why he’s always sat at home in silence

Glue

I am glue

I am glue

I am glue

I am glue

He stands at the doors and looks outside

A flood of anger slowly fills his mind

Disgusted, he turns back and goes inside another time

He goes to kitchen and he cries

With shaking hands he grabs the nearest knife

Lets out a breath as it sinks in his side, oh what a mess

Glue

I am glue

I am glue

I am glue

I am

I am glue

I am glue

I am glue

I am glue

I am

Hij grijpt al zijn bagage voor zichzelf

Plakt hem aan de oppervlakte die hij kent

Onverplaatsbaar en perfect thuis in een spiraal

Zijn huid is glad, maar hij heeft gekartelde botten

Hij kan nooit de plaatsen bereiken waar hij heen zou willen gaan

Je vraagt ​​je af waarom hij altijd in stilte thuis zit

Lijm

Ik ben lijm

Ik ben lijm

Ik ben lijm

Ik ben lijm

Hij staat bij de deuren en kijkt naar buiten

Een stroom van woede vult langzaam zijn geest

Vol walging draait hij zich om en gaat een andere keer naar binnen

Hij gaat naar de keuken en hij huilt

Met trillende handen grijpt hij het dichtstbijzijnde mes

Laat een adem ontsnappen terwijl het in zijn zij zakt, oh wat een puinhoop

Lijm

Ik ben lijm

Ik ben lijm

Ik ben lijm

Ik ben

Ik ben lijm

Ik ben lijm

Ik ben lijm

Ik ben lijm

Ik ben