Epitaph - Judas Priest

The old man’s sitting there, his head bowed down

Every now and then he’ll take a look around

And his eyes reflect the memory-pain of years gone by

He can’t regain nostalgic dreams he’ll never see again

With trembling hands, he wipes a tear

Many fall like rain, there’s one for every year

And his life laid out so clearly now, life that’s brought death

So nearly now life once he clung to dearly now lets go

But spare a thought as you pass him by

Take a closer look and you’ll say

He’s our tomorrow, just as much as we are his yesterday

A lonely grave, and soon forgot

Only wind and leaves lament his mournful song

Yet they shout his epitaph out clear

For anyone who’s passing near

It names the person lying here as you

And you, and you, and you…

De oude man zit daar, zijn hoofd gebogen

Af en toe kijkt hij even rond

En zijn ogen weerspiegelen de geheugenpijn van vervlogen jaren

Hij kan geen nostalgische dromen herwinnen die hij nooit meer zal zien

Met trillende handen veegt hij een traan weg

Velen vallen als regen, er is er een voor elk jaar

En zijn leven is nu zo duidelijk uiteengezet, het leven dat de dood heeft gebracht

Dus bijna nu het leven waar hij zich ooit aan vastklampte, laat nu los

Maar denk even na als je hem voorbij loopt

Kijk goed en je zult zeggen

Hij is onze morgen, net zoals wij zijn gisteren zijn

Een eenzaam graf, en snel vergeten

Alleen wind en bladeren klagen over zijn treurige lied

Toch schreeuwen ze zijn grafschrift duidelijk uit

Voor iedereen die in de buurt komt

Het noemt de persoon die hier ligt als jij

En jij, en jij, en jij...