Novelo - Joyce

Cortei um pedao de vento

Enrolei num novelo

Tirei uma fita,

Prendi meu cabelo

Pra no travesseiro

Meu bem desatar

Depois desfiei uma nuvem

Fiz uma camisa

Bordei o decote

Com um resto de brisa

Mostrando meu seio

Pra te convidar.

De gua do mar e de espuma

Moldei uma saia

Fiz barra e cintura

Da areia da praia

Pra ficar mais fcil

Meu bem desmanchar

Na rede do quarto crescente

Da lua vadia

O amor que faremos,

Meu bem, todo dia

Nem a poesia pode imaginar

Ik sneed een stuk wind af

Ik rolde een streng op

Ik nam een ​​band,

Ik heb mijn haar vastgebonden

Op het kussen

Mijn god, maak los

Toen versnipperde ik een wolk

Ik heb een shirt gemaakt

Ik heb de halslijn geborduurd

Met een beetje wind

mijn borst laten zien

Om je uit te nodigen.

Van zeewater en schuim

Ik vormde een rok

Ik heb een staaf en een taille gemaakt

Van het strandzand

om gemakkelijker te worden

Mijn goed om ongedaan te maken

In het kweekruimtenetwerk

teef maan

De liefde die we zullen maken,

mijn liefste, elke dag

Zelfs poëzie kan het zich niet voorstellen