Mais Uma Vez, Mais Uma Voz - Joyce

Falando de amor, mais uma vez, mais uma voz

Esqueço aquilo tudo que não sabia tão de cor

Eu não sei de nada, certas horas sei de tudo

Quando as pessoas se falam, as palavras são escudos

Eu não sei de nada, certas horas sei de tudo

Quando as pessoas se calam, nascem flores ou muros

Mas quando a gente se olha mesmo

Mesmo por um segundo

É a coisa mais doce

Que acontece no mundo

É o amor mais tranqüilo, a lucidez da loucura

Que nos separa um do outro em permanente tortura

Chegou cedo demais para as nossas desilusões

Chegou perto demais dos nossos corações

É tão forte e sereno

Tão sem razão, sem maldade

De tanto a gente esperar, parece que chegou tarde

De tanto a gente evitar, parece que ficou forte

De tanto a gente esconder, parece que nunca morre

Over liefde gesproken, alweer een andere stem

Ik vergeet alles wat ik niet uit mijn hoofd wist

Ik weet niets, op bepaalde tijden weet ik alles

Als mensen praten, zijn woorden schilden

Ik weet niets, op bepaalde tijden weet ik alles

Als mensen hun mond houden, worden bloemen of muren geboren

Maar als we echt naar elkaar kijken

Zelfs voor een seconde

Het is het liefste

Wat gebeurt er in de wereld?

Het is de kalmste liefde, de helderheid van waanzin

Dat scheidt ons van elkaar in permanente marteling

Te vroeg aangekomen voor onze teleurstellingen?

We kwamen te dicht bij ons hart

Het is zo sterk en sereen

Dus zonder reden, zonder boosaardigheid

Omdat we zo lang hebben gewacht, lijkt het alsof het te laat is aangekomen

Omdat we zoveel vermijden, lijkt het erop dat het sterk is geworden

Omdat we zoveel verbergen, lijkt het alsof het nooit sterft