Essa Mulher - Joyce

De manhã cedo essa senhora se conforma

Bota a mesa, tira o pó, lava a roupa, seca os olhos

Ah, como essa santa não se esquece

De pedir pelas mulheres, pelos filhos, pelo pão

Depois sorri meio sem graça

E abraça aquele homem, aquele mundo que a faz assim feliz

De tardezinha essa menina se namora

Se enfeita, se decora, sabe tudo, não faz mal

Ah, como essa coisa é tão bonita

Ser cantora, ser artista, isso tudo é muito bom

E chora tanto de prazer e de agonia

De algum dia, qualquer dia entender de ser feliz

De madrugada essa mulher faz tanto estrago

Tira a roupa, faz a cama, vira a mesa, seca o bar

Ah, como essa louca se esquece

Quanto os homens enlouquece nessa boca, nesse chão

Depois parece que acha graça

E agradece ao destino aquilo tudo que a faz tão infeliz

Essa menina, essa mulher, essa senhora

Em quem esbarro a toda hora no espelho casual

É feita de sombra e tanta luz

Vroeg in de ochtend conformeert deze dame

Laarzen op tafel, stof af, wast de kleren, droogt de ogen

Oh, wat vergeet deze heilige niet

Om vrouwen, kinderen, brood te vragen

Glimlach dan een beetje onhandig

En knuffelt die man, die wereld die haar zo blij maakt

In de middag wordt dit meisje verliefd

Versier, versier, weet alles, het maakt niet uit

Oh wat is dit ding zo mooi

Zanger zijn, artiest zijn, dat is allemaal heel goed

En huilt zo veel van plezier en pijn

Op een dag, elke dag, begrijp ik dat ik gelukkig moet zijn

Vroeg in de ochtend richt deze vrouw zoveel schade aan

Doe je kleren uit, maak het bed op, draai de tafel om, droog de bar

Oh, wat vergeet deze gekke vrouw

Wanneer mannen gek worden in deze mond, op deze verdieping

Dan lijk je het grappig te vinden

En dank het lot voor alles wat je zo ongelukkig maakt

Dat meisje, die vrouw, die dame

Die ik de hele tijd tegenkom in de informele spiegel

Het is gemaakt van schaduw en zoveel licht