Da Cor Brasileira - Joyce

De quem falo me acha direita

Se casa comigo, se rola e se deita

Me namora quando não devia

E quando eu queria me deixa na mesa

De quem falo me fala macio

E finge que entende o que nem escutou

Me adora e me quer tão somente

Enquanto que mente é o que acreditou

Esse homem que passa na rua

Que encontro na festa e me vira a cabeça

É aquele que me quer só sua

E ao mesmo tempo que eu seja mais uma

De quem falo ele é feio e bonito

Mais velho e menino, meu melhor amigo

É o homem da cor brasileira

A loucura e a besteira que dorme comigo

Over wie ik het heb, denkt dat ik gelijk heb

Trouw met me, rol je om en ga liggen

Daten wanneer dat niet mag

En toen ik me aan tafel wilde laten

Over wie ik spreek, spreekt zacht

En doet alsof hij begrijpt wat hij niet eens hoorde

Ze houdt van me en ze wil me gewoon

Terwijl de geest is wat je geloofde

Deze man die op straat voorbij loopt

Die ik ontmoet op het feest en mijn hoofd draait

Het is degene die alleen mij wil

En tegelijkertijd ben ik een ander

Over wie ik spreek, hij is lelijk en knap

Ouder en jongen, mijn beste vriend

Hij is de man van de Braziliaanse kleur

De waanzin en de onzin die met mij naar bed gaat