Afterglow - Jon Oliva's Pain

It’s a cold hard pain, deep down inside

Shared by the lonely, the evil, the holy

It chooses no sides…

And it’s hard… it’s hard… hard…

In the dead of night, in the dark we know

What we try to hide, seems to always show

This eternal pain, that we keep inside

It’s the afterglow of the crucified

In the darkness of night, there is no where to hide

In the afterglow

Let the torment begin, as you twist and you bend

In the afterglow

You run for your life, from the demons that hide

In the afterglow

Never heard, never seen as you cry and you scream

In the afterglow

I can’t understand, what I’m feeling inside

Desperate and lonely

I feel like the only person alive

And it’s hard… it’s hard… hard…

In the dead of night, in the dark we know

What we try to hide, seems to always show

This eternal pain, that we keep inside

It’s the afterglow of the crucified

Oh you gotta believe me

Oh listen to me

Oh

In the darkness of night, there is no where to hide

In the afterglow

Let the torment begin, as you twist and you bend

In the afterglow

You run for your life, from the demons that hide

In the afterglow

Never heard, never seen as you cry and you scream

In the afterglow, yeah yeah

Het is een koude, harde pijn, diep van binnen

Gedeeld door de eenzame, de boze, de heilige

Het kiest geen kanten...

En het is moeilijk... het is moeilijk... moeilijk...

In het holst van de nacht, in het donker weten we wel

Wat we proberen te verbergen, lijkt altijd te laten zien

Deze eeuwige pijn, die we binnen houden

Het is het nagloeien van de gekruisigde

In het donker van de nacht is er geen plek om je te verstoppen

In de nagloed

Laat de kwelling beginnen, terwijl je draait en buigt

In de nagloed

Je rent voor je leven, voor de demonen die zich verbergen

In de nagloed

Nooit gehoord, nooit gezien als je huilt en schreeuwt

In de nagloed

Ik kan niet begrijpen wat ik van binnen voel

Wanhopig en eenzaam

Ik voel me de enige persoon in leven

En het is moeilijk... het is moeilijk... moeilijk...

In het holst van de nacht, in het donker weten we wel

Wat we proberen te verbergen, lijkt altijd te laten zien

Deze eeuwige pijn, die we binnen houden

Het is het nagloeien van de gekruisigde

Oh je moet me geloven

Oh luister naar me

Oh

In het donker van de nacht is er geen plek om je te verstoppen

In de nagloed

Laat de kwelling beginnen, terwijl je draait en buigt

In de nagloed

Je rent voor je leven, voor de demonen die zich verbergen

In de nagloed

Nooit gehoord, nooit gezien als je huilt en schreeuwt

In de nasleep, yeah yeah