Ink And Sky - Johnny Booth, Tommy Rogers

Giants, have revealed our true selves.

Checkerboard mistresses

Is this what you always wanted?

Phallic blades

for a new death washing away our clones.

Addressing the ones that already know.

I’m breaking out of this place

With an unwavered pressure and a world of time.

I’ve lost patience

This stories departure

Soft clear cuts, self-loathing will win

Crimson tumor, an abandoned dark seeded day.

You’ll be hopeless.

The inevitable.

This is a glimpse of what you’ve become

This is a glimpse of what you’ve become

A blessing to puncture a lung

This is your war.

End of silent day

Just give her a moment to ruin your night-

mare’s scorching I’m losing control.

Absent respect

I’d rather be alone.

You wouldn’t want to understand I’m locked inside a cavity.

I Just can’t sit back.

The writings are encrypted, bone yards for the thirsty.

The more you try to forget

The more it seems to appear

The more you try to forget

The more it seems to appear.

Fractured the earth, with shark fins and dark clouds.

Oh the rain has never been, so acidic.

Like fists pressed along, batteries raised

From the last season.

But not forgotten

Now foaming at the mouth,

These painless substances.

Shriek down hallways

From wall to wall,

till it’s on the tip of every tongue.

Reuzen, hebben ons ware zelf onthuld.

Dambord minnaressen

Is dit wat je altijd al wilde?

Fallische bladen

voor een nieuwe dood die onze klonen wegspoelt.

Aanspreken van degenen die het al weten.

Ik ontsnap uit deze plek

Met een niet aflatende druk en een wereld van tijd.

Ik heb mijn geduld verloren

Deze verhalen vertrek

Zachte duidelijke sneden, zelfhaat zal winnen

Crimson tumor, een verlaten donkere gezaaide dag.

Je zult hopeloos zijn.

Het onvermijdelijke.

Dit is een glimp van wat je bent geworden

Dit is een glimp van wat je bent geworden

Een zegen om een ​​long te doorboren

Dit is jouw oorlog.

Einde stille dag

Geef haar even de tijd om je avond te verpesten...

merrie brandt, ik verlies de controle.

Afwezig respect

Ik ben liever alleen.

Je zou niet willen begrijpen dat ik opgesloten zit in een holte.

Ik kan gewoon niet achterover leunen.

De geschriften zijn versleuteld, botten voor de dorstigen.

Hoe meer je probeert te vergeten

Hoe meer het lijkt te verschijnen

Hoe meer je probeert te vergeten

Hoe meer het lijkt te verschijnen.

De aarde gebroken, met haaienvinnen en donkere wolken.

Oh, de regen is nog nooit geweest, zo zuur.

Als vuisten tegen elkaar gedrukt, batterijen omhoog

Van het afgelopen seizoen.

Maar niet vergeten

Nu schuim op de mond,

Deze pijnloze stoffen.

Schreeuw door de gangen

Van muur tot muur,

tot het op het puntje van elke tong ligt.