Lord Franklin - John Renbourn

It was homeward bound one night on the deep

Swinging in my hammock I fell asleep

I dreamed a dream and I thought it true

Concerning Franklin and his gallant crew

With one hundred seamen he sailed away

To the frozen ocean in the month of May

To seek a passage around the pole

Where we poor seamen do sometimes go

Through cruel hardships they mainly strove

Their ship on mountains of ice was drove

Only the Eskimo with his skin canoe

Was the only one that ever came through

In Baffin’s Bay where the whale fish blow

The fate of Franklin no man may know

The fate of Franklin no tongue can tell

Lord Franklin along with his seamen do dwell

And now my burden it gives me pain

For my long lost Franklin I’d cross the main

Ten thousand pounds I would freely give

To say on earth that my Franklin do live

Het was op een nacht op het diepe naar huis

Schommelend in mijn hangmat viel ik in slaap

Ik droomde een droom en ik dacht dat het waar was

Over Franklin en zijn dappere bemanning

Met honderd zeelieden zeilde hij weg

Naar de bevroren oceaan in de maand mei

Om een ​​doorgang rond de paal te zoeken

Waar wij, arme zeelieden, soms heen gaan

Door wrede ontberingen streefden ze voornamelijk

Hun schip op ijsbergen werd gedreven

Alleen de Eskimo met zijn huid kano

Was de enige die ooit doorkwam

In Baffin's Bay waar de walvisvissen waaien

Het lot van Franklin mag niemand weten

Het lot van Franklin kan geen tong vertellen

Lord Franklin samen met zijn zeelieden wonen

En nu doet mijn last me pijn

Voor mijn lang verloren Franklin zou ik de hoofdweg oversteken

Tienduizend pond zou ik vrijelijk geven

Om in hemelsnaam te zeggen dat mijn Franklin echt leeft