One Dark Night - John Michael Talbot

One dark night

Fired with love’s urgent longings

Ah, the sheer grace

In the darkness

I went out unseen

My house being all now still

In the darkness

Secured by love’s secret ladder

Disguised

Oh, the sheer grace

In the darkness

And in my concealment

My house being all now still

On that glad night

In the secret, for no one saw me

Nor did I see any other thing at all

With no other light to guide me

Than the light burning in my heart

And this light guided me

More surely than the light of the noon

To where he lay waiting for me

Waiting for me

Him I knew so well

In a place where no one else appeared

Oh guiding night

A light more lovely than the dawn

A night that has united

Ever now

The Lover now with his beloved

Transforming two now into one

Upon my flowering breast

There he lay sleeping

Which I kept for him alone

And I embraced him

And I caressed him

In a breeze blowing from the forest

And when this breeze blew in from the forest

Blowing back our hair

He wounded my soul

With his gentle hand

Suspending all my senses

I abandoned, forgetting myself

Laying my face on my Beloved

All things ceasing, I went out from myself

To leave cares

Forgotten with the lilies of the field

Een donkere nacht

Gevuurd met de dringende verlangens van liefde

Ah, de pure genade

In de duisternis

Ik ging ongezien weg

Mijn huis is nu helemaal stil

In de duisternis

Beveiligd door de geheime ladder van de liefde

vermomd

Oh, de pure genade

In de duisternis

En in mijn verborgenheid

Mijn huis is nu helemaal stil

Op die blijde nacht

In het geheim, want niemand heeft me gezien

Ik heb ook helemaal niets anders gezien

Zonder ander licht om me te leiden

Dan het licht dat brandt in mijn hart

En dit licht leidde me

Zekerder dan het licht van de middag

Naar waar hij op me lag te wachten

Wachten op mij

Hem kende ik zo goed

Op een plek waar niemand anders verscheen

Oh, leidende nacht

Een licht mooier dan de dageraad

Een nacht die is verenigd

ooit nu

De minnaar nu bij zijn geliefde

Twee nu transformeren in één

Op mijn bloeiende borst

Daar lag hij te slapen

Die ik alleen voor hem bewaarde

En ik omhelsde hem

En ik streelde hem

In een briesje dat uit het bos waait

En toen deze bries uit het bos kwam waaien

Ons haar terugblazen

Hij verwondde mijn ziel

Met zijn zachte hand

Al mijn zintuigen opschorten

Ik verliet, mezelf vergeten

Mijn gezicht op mijn geliefde leggen

Alle dingen hielden op, ik ging uit van mezelf

Zorgen achterlaten

Vergeten met de lelies van het veld