Luna Moth Speaks - Jex Thoth

Billowy blackness, circles of silence

Darkened confinement, sunless prism

Mystic and fearful eyes of suspicion

Death has consumed your celestial prism

Circled up inside — it freezes your feeble mind

A grave in the shadows, rehearsals for endtimes

You stare at the ceiling awaiting madness

Never to venture into the unknown

You live as a dayghost

Chrism at every doorpost

Afraid to decide

By superstitions abide

Snow has frozen your windows

As you wade through the compost

Now there’s nowhere to hide

You suffer inside

You’ll never be free now

You wish only to bleed now

And let it all out

Consumed by your doubt

In the air is a posion

And you dream of an ocean

To wander into

Put an end to you!

Golvende zwartheid, cirkels van stilte

Verduisterde opsluiting, zonloos prisma

Mystieke en angstige ogen van verdenking

De dood heeft je hemelse prisma verteerd

Omcirkeld van binnen — het bevriest je zwakke geest

Een graf in de schaduw, repetities voor de eindtijd

Je staart naar het plafond in afwachting van waanzin

Ga nooit het onbekende in

Je leeft als een daggeest

Chrisma aan elke deurpost

Bang om te beslissen

Houd je aan bijgeloof

Sneeuw heeft je ramen bevroren

Terwijl je door de compost waadt

Nu kun je je nergens meer verbergen

Je lijdt van binnen

Je zult nu nooit meer vrij zijn

U wilt alleen nu bloeden

En laat het er allemaal uit komen

Verteerd door je twijfel

In de lucht is een positie

En je droomt van een oceaan

Om binnen te dwalen

Maak een einde aan jou!