I Who Have Nothing - Jedi Mind Tricks

Intersections in real time

The unbroken circle and dimensions of the mind

The tie that binds

The eternal tie that defines

The vanity of my insanity in due time

Will shine

Like the night seas under the moon

The haunted corners of familiar rooms

Yet I’m consumed

We’re vanishing into thin air

The realization that this shit is my cross to bear

So where

Did I think I could run away to see

The people that decided to leave without asking me

But we

Decide to wait for happier tomorrows

And find someone so they can be distractions from our sorrow

But my distractions the books of paper that I scrawl in

I’m eloquent as summer breeze and leaves that have just fallen

I’ve crawled in a corner hoping all of this will end

With the knowledge that love is just another word for revenge

I who have nothing but the comfort of my sins

I who have nothing but the comfort of my friends

I, I who have nothing

I, I who have no one

I, I who have nothing

I, I who have no one

As I decay, demons prey above me like a vulture

Ability to endure contradiction is a high sign of culture

Verbal sculptures, self defacing

It is not God or lunacy that I am facing

But the erasing of the purity and passion of my words

The herds of cattle babble on with talk of the absurd

But I preferred

To walk away from all the feuds

To find my life is more confusing than a rubic’s cube

So I’m subdued

In all my words of verbal prods

To live alone one must be an animal or a God

But it’s official

All of my pain is clear as crystal

The natural side of life has now been seeming artificial

But I can hit you

And rest assured that I’mma last words

I could give a fuck about ya secrets and ya past words

I can pass words and their ability to hurt you

Patience is a virtue and knowledge is of commercial

I who have nothing but the pain that I refer to

I who have nothing but the pain that I’ve refered to

Lost among the miracles, I stand alone

And I’ve grown into a being that’s sitting on top a throne

I’ve known

For many years that I would turn to rust

I find a reason for another breath

Before my return to dust

I become one with science and mathematics and the rising of the sun

I’m numb

To all of those who blind and cannot see

The chastiser of the enemy

Perception requires duality

Inspect ya soul, the color of coal inside the body

I have hardly come across them who’s holy

Send them to the cherubim to control thee

Burning of the sun and frigidness of the cold

The battlefield is new but the war is now old

You can never see the merest shadow of a halo

Above the head of evil djin who’s deadly like tornado

The world has become an aquarium

Full of gaping fish with murderous smiles

I on the other hand stand on the outside looking in

Writing down murderous files

I who have nothing but the lack of variation

And I who have nothing but chains and suffocation

«There comes a time in every man’s life when he’s gotta handle shit up on his

own»

Kruispunten in realtime

De ononderbroken cirkel en dimensies van de geest

De stropdas die bindt

De eeuwige band die definieert

De ijdelheid van mijn waanzin te zijner tijd

zal schijnen

Zoals de nachtzeeën onder de maan

De spookachtige hoeken van bekende kamers

Toch ben ik verteerd

We verdwijnen in het niets

Het besef dat deze shit mijn kruis is om te dragen

Dus waar

Dacht ik dat ik kon wegrennen om te zien?

De mensen die besloten te vertrekken zonder mij te vragen

Maar wij

Besluit om te wachten op een gelukkigere morgen

En zoek iemand zodat ze ons kunnen afleiden van ons verdriet

Maar mijn afleiding de boeken van papier die ik in krabbel

Ik ben welsprekend als een zomerbriesje en bladeren die net zijn gevallen

Ik ben in een hoek gekropen in de hoop dat dit allemaal stopt

Met de wetenschap dat liefde gewoon een ander woord is voor wraak

Ik die niets anders heb dan de troost van mijn zonden

Ik die niets anders heb dan het comfort van mijn vrienden

ik, ik die niets heb

ik, ik die niemand heb

ik, ik die niets heb

ik, ik die niemand heb

Terwijl ik vergaat, jagen demonen boven me uit als een gier

Het vermogen om tegenspraak te verdragen is een hoog teken van cultuur

Verbale sculpturen, zelfbeschadigend

Het is niet God of waanzin waar ik mee te maken heb

Maar het uitwissen van de zuiverheid en passie van mijn woorden

De kuddes runderen brabbelen voort met gepraat over het absurde

Maar ik had liever

Om weg te lopen van alle vetes

Mijn leven vinden is verwarrender dan de kubus van een rubic

Dus ik ben ingetogen

In al mijn woorden van verbale prikkels

Om alleen te leven moet je een dier of een God zijn

Maar het is officieel

Al mijn pijn is kristalhelder

De natuurlijke kant van het leven lijkt nu kunstmatig

Maar ik kan je slaan

En wees gerust dat ik de laatste woorden ben

Ik kan een fuck om je geheimen en je verleden woorden geven

Ik kan woorden doorgeven en hun vermogen om je pijn te doen

Geduld is een deugd en kennis is commercieel

Ik die niets anders heb dan de pijn waarnaar ik verwijs

Ik die niets anders heb dan de pijn waar ik naar verwees

Verloren tussen de wonderen, sta ik alleen

En ik ben uitgegroeid tot een wezen dat op een troon zit

Ik heb geweten

Gedurende vele jaren dat ik me zou wenden tot roest

Ik vind een reden om nog een keer adem te halen

Voordat ik weer tot stof terugkeer

Ik word één met wetenschap en wiskunde en de opkomst van de zon

Ik ben verdoofd

Aan al degenen die blind zijn en niet kunnen zien

De bestraffer van de vijand

Perceptie vereist dualiteit

Inspecteer je ziel, de kleur van steenkool in het lichaam

Ik ben ze nauwelijks tegengekomen die heilig zijn

Stuur ze naar de cherubijnen om je onder controle te houden

Verbranding van de zon en ijskoude kou

Het slagveld is nieuw, maar de oorlog is nu oud

Je kunt nooit de minste schaduw van een halo zien

Boven het hoofd van de boze djin die dodelijk is als een tornado

De wereld is een aquarium geworden

Vol gapende vissen met een moorddadige glimlach

Ik daarentegen sta aan de buitenkant en kijk naar binnen

Moorddadige dossiers opschrijven

Ik die niets anders heb dan het gebrek aan variatie

En ik die niets anders heb dan kettingen en verstikking

«Er komt een moment in het leven van elke man dat hij de zijne moet afhandelen

eigen"