La Movida - Jean-Louis Murat

Je vois où creuser

Un tas de chairs et d’os

Un imparfait qui nous décourage toujours, amour

Je vois des cuisines

Des fleur d’atome

Et puis surtout je vois des tas de pommes

C’est la movida

Qui me détraque

J’ai perdu la foi

Dis que vois-tu dis

Est-ce bien l’heure du lait?

Oh, mon dieu, quelle heure est-il?

Non l'épicier n’attendra pas tous les soirs, amour

C’est quoi ce brouet?

Que vous me dégueule

Cette face rongée, crachée, pourquoi nom de dieu, amour

Tournent les girolles

Battent les pantins

Pour Interpole vous n’existez plus, vous n'êtes plus rien

Je vous vois furieux

Herbé comme un chamane

Mais débarrassez-vous, nom de dieu de tout cet attirail pour femme

Je vois de mémoire

Se heurter des oiseaux

Je vois des monstres se déchirer pour un …

Je vois de la corniche

Où vous comptiez les heures

Votre moi, derviche, secoue le malheur

Ik zie waar ik moet graven

Een stapel vlees en botten

Een fout die ons altijd ontmoedigt, liefje

ik zie keukens

atoom bloemen

En dan zie ik vooral stapels appels

Het is de verplaatste

Wie heeft me in de steek

Ik verloor mijn geloof

Zeg wat zie je zeg

Is het melktijd?

Oh mijn god, hoe laat is het?

Nee, de kruidenier wacht niet elke avond, liefje

Wat is deze bouillon?

Dat je me kwaad maakt

Dit geknaagde, bespuugde gezicht, waarom in godsnaam, liefde?

Draai de cantharellen

Versla de poppen

Voor Interpole besta je niet meer, je bent niets

ik zie je gek

Gras als een sjamaan

Maar doe in godsnaam af van al dat vrouwengerei

ik zie uit het geheugen

Botsen met vogels

Ik zie monsters verscheuren voor een...

Ik zie vanaf de richel

Waar heb je de uren geteld

Je zelf, derwisj, schud wee van je af