Optimism - Jarrod Gorbel

You, you don’t belong

In this prison-like hospital

But I feel so responsible

And I know you feel ashamed

Just show me what you started with, that blade

Brought you some clean clothes

A calling card for the payphone

Magazines, headphones, CDs

To grant you a distraction

Cause I know there’s no one here to take you home

You’ll be alright

My sound advice

Just hope you know

We are done

It’s time to move on

Losing your voice in the crowded streets

Pulsing crunch of machinery

Oh so harsh frequency

In the city that we love

We love, we love, we love, love

Paint chipped and scraped

Evidence of forced entry

Red with disgust, violated

Remind me why I love

Living in this city I call home

Passenger’s side, left open wide

Glass scattered about

Broken along with my optimism

Losing your voice in the crowded streets

Pulsing crunch of machinery

The oh so harsh frequency

In the city that we love

We love, we love, we love, love

None of your schemes work on me

Smoke signals are jokes to see

The smell sticks to your clothes

It’s on everything I own

Like the rain that seeps through the cracks in my rubber soul

Jij, jij hoort er niet bij

In dit gevangenisachtige ziekenhuis

Maar ik voel me zo verantwoordelijk

En ik weet dat je je schaamt

Laat me zien waar je mee begon, dat mes

Ik heb schone kleren voor je meegenomen

Een visitekaartje voor de telefooncel

Tijdschriften, koptelefoons, cd's

Om je af te leiden

Omdat ik weet dat er niemand is om je naar huis te brengen

Het komt wel goed met je

Mijn goede advies

Hoop maar dat je het weet

We zijn klaar

Het is tijd om verder te gaan

Je stem verliezen in de drukke straten

Pulserend kraken van machines

Oh zo harde frequentie

In de stad waar we van houden

We houden van, we houden van, we houden van, houden van

Verf afgebroken en geschraapt

Bewijs van gedwongen toegang

Rood van walging, geschonden

Herinner me waarom ik van hou

Ik woon in deze stad die ik thuis noem

Passagierszijde, wijd open gelaten

Glas verspreid over

Gebroken samen met mijn optimisme

Je stem verliezen in de drukke straten

Pulserend kraken van machines

De oh zo harde frequentie

In de stad waar we van houden

We houden van, we houden van, we houden van, houden van

Geen van je schema's werken op mij

Rooksignalen zijn grappen om te zien

De geur blijft aan je kleding plakken

Het staat op alles wat ik bezit

Zoals de regen die door de kieren in mijn rubberen ziel sijpelt