Brick - Jamie Cullum

6:00am, day after Christmas

I throw some clothes on in the dark

The smell of cold, car seat is freezing

The world is sleeping, I am numb

Up the stairs to her apartment

She is balled up on the couch

Her mom and dad went down to Charlotte

They’re not home to find us out

And we drive

Now that I have found someone

I’m feeling more alone

Than I ever have before

She’s a brick and I’m drowning slowly

Off the coast and I’m headed nowhere

She’s a brick and I’m drowning slowly

They call her name at 7:30

I pace around the parking lot

Then I walk down to buy her flowers

And sell some gifts that I got

Can’t you see

It’s not me you’re dying for?

Now she’s feeling more alone

Than she ever has before

She’s a brick and I’m drowning slowly

Off the coast and I’m headed nowhere

She’s a brick and I’m drowning slowly

As weeks went by, it showed that she was not fine

They told me, «Son, it’s time to tell the truth»

And she broke down and I broke down

'Cause I was tired of lying

Driving back to her apartment

For the moment, we’re alone

Yeah, she’s alone, and I’m alone

And now I know it

She’s a brick and I’m drowning slowly

Off the coast and I’m headed nowhere

She’s a brick and I’m drowning slowly

6:00 uur, dag na Kerstmis

Ik gooi wat kleren aan in het donker

De geur van kou, autostoeltje is ijskoud

De wereld slaapt, ik ben gevoelloos

De trap op naar haar appartement

Ze ligt samen op de bank

Haar vader en moeder gingen naar Charlotte

Ze zijn niet thuis om ons te vinden

En we rijden

Nu ik iemand heb gevonden

Ik voel me meer alleen

Dan ik ooit eerder heb gedaan

Ze is een baksteen en ik verdrink langzaam

Voor de kust en ik ga nergens heen

Ze is een baksteen en ik verdrink langzaam

Ze noemen haar naam om 7:30 uur

Ik loop rond op de parkeerplaats

Dan loop ik naar beneden om bloemen voor haar te kopen

En wat cadeaus verkopen die ik heb gekregen

Kun je niet zien?

Ben ik het niet waar je naar uitkijkt?

Nu voelt ze zich meer alleen

Dan ooit tevoren

Ze is een baksteen en ik verdrink langzaam

Voor de kust en ik ga nergens heen

Ze is een baksteen en ik verdrink langzaam

Naarmate de weken verstreken, bleek dat ze niet in orde was

Ze zeiden tegen me: "Zoon, het is tijd om de waarheid te vertellen"

En zij ging kapot en ik ging kapot

Omdat ik het liegen beu was

Terugrijden naar haar appartement

Voorlopig zijn we alleen

Ja, zij is alleen, en ik ben alleen

En nu weet ik het

Ze is een baksteen en ik verdrink langzaam

Voor de kust en ik ga nergens heen

Ze is een baksteen en ik verdrink langzaam