Bash the Bishop - Jaldaboath

The toll was closed,

South of the town.

My kinsmen were barred,

Even though I wore a crown.

When I asked for a reason,

We were told to be submit.

T’was on the order of the hop,

Of Cicestransis.

Extremely vexed were we,

At this outrages affront.

It crossed my mind the hop,

Was probably a cunt.

We rallied our men from pillaging,

And plowing up the farms.

Blast the trumpets loudly,

A call to their arms

Bash the hop,

In his head.

Bash, bash,

Until he’s dead

We stormed to the cathedral,

but he was not to be found.

A nun we spared the truncheon,

claimed he’d gone to ground.

The earthly smell around us,

confirmed these words as true.

I swore I’d throttle his little neck,

until his mitre be blue

We chased him to his cloisters,

where we found the host had fled,

leaving sixteen strappled strumpets,

weeping in his bed.

The choir boy complained,

about the «Pagan things"he'd done.

We chased into the night,

to finish what we’d begun

Bash the hop,

in his head.

Bash, bash,

until he’s dead

Bash!

Smash!

Crash!

Dash!

Bash!

Smash!

Crash!

Saddle up!

We finally caught the miscreant,

by following the stench.

He’d been living north of Saddlescoombe,

which a rather buxom wench.

We pled for him,

to take his punishment like a man,

but instead he fled to Fulhingm

sulken tears into his hand

Bash bash bash!

Bash bash bash!

Until he’s dead

De tol werd gesloten,

Ten zuiden van de stad.

Mijn verwanten werden uitgesloten,

Ook al droeg ik een kroon.

Toen ik om een ​​reden vroeg,

We kregen te horen dat we ons moesten indienen.

T'was in de orde van de hop,

Van Cicestransis.

Zeer geërgerd waren wij,

Op deze schandalige belediging.

Het kwam in me op de hop,

Was waarschijnlijk een kut.

We hebben onze mannen behoed voor plundering,

En de boerderijen omploegen.

Blaas luid op de trompetten,

Een roep om hun armen

Bash de hop,

In zijn hoofd.

Bas, bas,

Tot hij dood is

We stormden naar de kathedraal,

maar hij was niet te vinden.

Een non die we de wapenstok hebben gespaard,

beweerde dat hij naar de grond was gegaan.

De aardse geur om ons heen,

bevestigde deze woorden als waar.

Ik zwoer dat ik zijn kleine nek zou wurgen,

totdat zijn mijter blauw is

We joegen hem naar zijn kloosters,

waar we ontdekten dat de gastheer was gevlucht,

zestien vastgebonden stroppen achterlatend,

huilend in zijn bed.

De koorknaap klaagde,

over de "heidense dingen" die hij had gedaan.

We reden de nacht in,

om af te maken wat we waren begonnen

Bash de hop,

in zijn hoofd.

Bas, bas,

tot hij dood is

bash!

Smash!

Botsing!

Streepje!

bash!

Smash!

Botsing!

Opzadelen!

We hebben eindelijk de onverlaten gepakt,

door de stank te volgen.

Hij woonde ten noorden van Saddlescombe,

die een nogal mollige meid is.

We hebben voor hem gesmeekt,

om zijn straf op zich te nemen als een man,

maar in plaats daarvan vluchtte hij naar Fulhingm

mokkende tranen in zijn hand

Bas bas bas!

Bas bas bas!

Tot hij dood is