Rost - Jack Slater

Ich seh mich an

Schau in den Spiegel, seh mich nicht

Hand in die Scherben

Mein blutiger Kopf bricht sich im Licht

Schliesse die Augen, spüre die Wärme

Schweiss vermischt sich am Boden mit rostigem Wasser

Ich schlage ganz fest zu, weiss wo es wehtut, kenn mich am besten

Schmerz — ich spüre ihn nicht, habe vergessen wie es sich anfühlt

Verletzt am Boden liegend, schneid ich mir weiter in mein Fleisch

Ich muss doch irgendwo hier drin sein

Schweiss vermischt sich am Boden mit rostigem Wasser

Schmerz — ich spüre ihn nicht, will wieder wissen wie es sich anfühlt

Manchmal ist da ein Teil versteckt, tief in mir drin, der laut schreit und

bettelt

Das er wieder Kontrolle hat über mein selbst, doch schafft es nicht

Weiter gehts mit meiner Suche

Die Klinge dringt tiefer in meine Haut

Blanker Knochen begrüsst das Licht

Zuckende Nerven ohne Impuls

Mein Körper verweigert sich

Zuckt ekstatisch durch den Raum

Doch aufhören kann ich noch nicht

Erst wenn ich mich finde

Wo immer ich auch bin

«ich seh mich an… ich schau in den Spiegel, doch ich erkenn mich nicht

Die Hand in die Scherben, mein blutiger Kopf bricht sich im Licht

Ich schliesse die Augen, ich spüre die Wärme, Schweiss… tropft…

und warmes Blut… vermischt sich am Boden mit dem rostigen Wasser

Ich schlage zu, Ich schlage ganz fest zu, denn ich weiss wo es wehtut

Verteile die Schläge im Gesicht und am ganzen Körper

Erst wenn ich mich finde, kann ich aufhören.

Ich muss mich finden.

Wo immer ich auch bin.»

Wo immer ich auch bin

Blut verklärt

Meinen Verstand

Axt in der Hand

Den Kopf an der Wand

Noch mehr Haut von meinen Knochen nagen

Noch mehr Schweiss aus meinen Poren jagen

Noch mehr Fleisch von meinen Gliedern fressen

Noch mehr Blut aus meinem Körper pressen

Noch viel viel viel weiter gehn

Muss das Weiss hinter meinen Augen sehn

Und wenn ich vollkommen verzerrt da steh

Hoff ich, das ich mich selbst dann seh

Ich muss doch irgendwo sein

Ich seh mich an

Schau in den Spiegel, seh mich nicht

Hand in die Scherben

Mein blutiger Kopf bricht sich im Licht

Schliesse die Augen, spüre die Wärme

Schmerz — will wieder wissen wie er sich anfühlt

Manchmal ist da ein Teil versteckt, tief in mir drin, der laut schreit und

bettelt

Das er wieder Kontrolle hat über mein selbst doch schafft es nicht

Endlich, am Ende meiner Kraft

Erkenn ich mich selbst

Scherbenhaufen meiner selbst

Und was ich da seh

Gefällt mir nicht…

ik kijk naar mezelf

Kijk in de spiegel, zie me niet

de scherven inleveren

Mijn bebloede hoofd breekt in het licht

Sluit je ogen, voel de warmte

Zweet vermengt zich met roestig water op de vloer

Ik sloeg heel hard, weet waar het pijn doet, ken mezelf het beste

Pijn - ik voel het niet, ik ben vergeten hoe het voelt

Gewond op de grond liggend, blijf ik in mijn vlees snijden

Ik moet hier ergens zijn

Zweet vermengt zich met roestig water op de vloer

Pijn - ik voel het niet, ik wil weer weten hoe het voelt

Soms is er een deel diep in mij verborgen dat hardop schreeuwt en

smeekt

Dat hij weer controle over mezelf heeft, maar het niet haalt

Laten we doorgaan met mijn zoektocht

Het mesje dringt dieper door in mijn huid

Kale botten begroeten het licht

Zenuwen zonder impuls

Mijn lichaam weigert

Schokt extatisch door de kamer

Maar ik kan nog niet stoppen

Alleen als ik mezelf vind

Waar ik ook ben

«Ik kijk naar mezelf... Ik kijk in de spiegel, maar ik herken mezelf niet

De hand in de scherven, mijn bebloede hoofd breekt in het licht

Ik sluit mijn ogen, ik voel de warmte, het zweet... druipen...

en warm bloed... vermengt zich met het roestige water op de bodem

Ik sloeg, ik sloeg heel hard omdat ik weet waar het pijn doet

Verdeel de slagen over het gezicht en over het hele lichaam

Pas als ik mezelf vind, kan ik stoppen.

Ik moet mezelf vinden

Waar ik ook ben."

Waar ik ook ben

bloed getransformeerd

Mijn gedachten

bijl in de hand

Je hoofd tegen de muur

Nog wat huid van mijn botten knagen

Nog meer zweet uit mijn poriën jagen

Eet meer vlees van mijn ledematen

Knijp meer bloed uit mijn lichaam

Ga veel, veel verder

Moet het wit achter mijn ogen zien

En als ik daar helemaal vervormd sta

Ik hoop mezelf dan te zien

ik moet ergens zijn

ik kijk naar mezelf

Kijk in de spiegel, zie me niet

de scherven inleveren

Mijn bebloede hoofd breekt in het licht

Sluit je ogen, voel de warmte

Pijn - wil weer weten hoe het voelt

Soms is er een deel diep in mij verborgen dat hardop schreeuwt en

smeekt

Dat hij weer controle over mij heeft, maar het niet haalt

Eindelijk, aan het einde van mijn kracht

ik herken mezelf

puinhoop van mezelf

En wat ik daar zie

Ik vind het niet leuk…