I Travel Home - Iyeoka

I travel home to remember the sound of morning

I choose the evening to pray I remember this as it is

For when the city returns

When the sound of the green-line trolley cars and skyscrapers

Surround my senses diminishing this version of my imagination

I will remember this

The silence and the night time

I will remember red sand on bare feet

My skin sticky glistening in the sun

My hair like untamed wool

I will remember the air thick of Africa

I will remember my mother in the night

And the children she cares for

I will see them once more as they play

Peeking at me from the crack in the doorway

I will remember my aunti-- her famous Jeloff rice

Asking me in flawless Ishan native tongue

«Ofure…Onegbe?»…How is everything… you're too skinny"

And I, struggling to keep up, clumsily responding

«Butayay aunti?»

That means, I don’t know what you just said

I will remember the market place

The women selling smoked corn and plantain

The taste of moy-moy and egusi

The sound of Doris pounding yam

Fresh oranges from the Arrimogiga farm

When Boston city lights mask the majesty of my favorite constellations

I will remember the moon…

Pregnant and smiling

Because I am a poet

As if she knows that I am

Invested enough to write about it

Perhaps because I am a poet

I will remember the unseen

The homeless and the beggars, the roadside wanderers

People just trying to survive

Children roadside selling cell phones and unwanted trinkets

I will remember the local roads

Beaten and eroded by rain and time

Huts built beside a 15 story hotel skyrise

So many having so much

Neighbors with others living with nothing

But the hand-me-downs on their backs

And the realities of poverty crushing their

Promises of tomorrow

I leave behind my rose colored glasses

In my grandfather’s village

Because when my plane finally lands back in Boston

I want to believe that Nigeria changes me every time

These moments teach me how to recognize what we take for granted

Constant electricity and clean water

Hospitals on every corner

The opportunity to rise beyond our native borders

These are the details that risk a fate of becoming lost or forgotten

Like sounds of the morning

For when the city returns

When the sound of the green-line trolley cars and skyscrapers

Surrounds my senses diminishing this version of my imagination

I will remember this

I need to remember this

Ik reis naar huis om me het geluid van de ochtend te herinneren

Ik kies de avond om te bidden. Ik herinner me dit zoals het is

Voor als de stad terugkomt

Wanneer het geluid van de groene trolleywagens en wolkenkrabbers

Omring mijn zintuigen en verklein deze versie van mijn verbeelding

Ik zal dit onthouden

De stilte en de nacht

Ik herinner me rood zand op blote voeten

Mijn huid plakkerig glinsterend in de zon

Mijn haar is als ongetemde wol

Ik zal me de lucht van Afrika herinneren

Ik zal mijn moeder herinneren in de nacht

En de kinderen waar ze voor zorgt

Ik zal ze nog een keer zien terwijl ze spelen

Naar me gluren vanuit de kier in de deuropening

Ik zal mijn tante herinneren - haar beroemde Jeloff-rijst

Mij ​​vragen in de onberispelijke Ishan-moedertaal

«Ofure...Onegbe?»...Hoe gaat het met alles... je bent te mager"

En ik, moeite om bij te blijven, reageerde onhandig

"Butayay tante?"

Dat betekent dat ik niet weet wat je net zei

Ik zal de marktplaats onthouden

De vrouwen die gerookte maïs en weegbree verkopen

De smaak van moy-moy en egusi

Het geluid van Doris die yam beukt

Verse sinaasappelen van de boerderij van Arrimogiga

Wanneer stadslichten in Boston de majesteit van mijn favoriete sterrenbeelden maskeren

Ik zal de maan herinneren...

Zwanger en glimlachend

Omdat ik een dichter ben

Alsof ze weet dat ik dat ben

Genoeg geïnvesteerd om erover te schrijven

Misschien omdat ik een dichter ben

Ik zal het ongeziene onthouden

De daklozen en de bedelaars, de zwervers langs de weg

Mensen die gewoon proberen te overleven

Kinderen langs de weg die mobiele telefoons en ongewenste snuisterijen verkopen

Ik zal de lokale wegen onthouden

Geslagen en uitgehold door regen en tijd

Hutten gebouwd naast een hotel met 15 verdiepingen

Zo velen hebben zo veel

Buren met anderen die met niets leven

Maar de hand-me-downs op hun rug

En de realiteit van armoede verplettert hun

Beloften van morgen

Ik laat mijn roze bril achter

In het dorp van mijn opa

Want als mijn vliegtuig eindelijk terug in Boston landt

Ik wil geloven dat Nigeria me elke keer verandert

Deze momenten leren me hoe ik kan herkennen wat we als vanzelfsprekend beschouwen

Constante elektriciteit en schoon water

Ziekenhuizen op elke hoek

De mogelijkheid om verder te gaan dan onze eigen landsgrenzen

Dit zijn de details die het risico lopen verloren te gaan of vergeten te worden

Zoals geluiden van de ochtend

Voor als de stad terugkomt

Wanneer het geluid van de groene trolleywagens en wolkenkrabbers

Omringt mijn zintuigen en vermindert deze versie van mijn verbeelding

Ik zal dit onthouden

Dit moet ik onthouden